του Πάνου Παναγιώτου
Στο διεθνές τραπεζοκεντρικό οικονομικό σύστημα, τα κράτη, μάλλον, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να μάθουν καλά τη διάκριση μεταξύ χρηματιστηριακής και πραγματικής οικονομίας αλλά και τους πολύπλοκους τρόπους που αυτές οι δύο συνδέονται μεταξύ τους. Η Ελλάδα προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε αυτό το διφυές σύστημα από ιδρύσεως του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, το 1821 και το πετυχαίνει άλλοτε με μεγαλύτερη και άλλοτε με μικρότερη επιτυχία.
Το μυστικό έγκειται στην αναγνώριση και την κατανόηση των αδυναμιών του συστήματος, ώστε να μπορέσει να γίνει όσο το δυνατόν σωστότερη εκμετάλλευσή τους αλλά και στη συνειδητοποίηση της εγγενούς αδυναμίας των κρατών, τουλάχιστον των περισσότερων εξ αυτών, να κινηθούν εναντίον του είτε να προσπαθήσουν να το παρακάμψουν.
Οσο περισσότερο πλησιάζουμε στο σήμερα τόσο μεγαλύτερη είναι η ανάπτυξη της χρηματιστηριακής οικονομίας και η επιρροή της στην πραγματική οικονομία. Και όπως και στην μία έτσι και στην άλλη, υπάρχουν μονοπώλια, ολιγοπώλια και καρτέλ, δηλαδή συσσωματώσεις δυνάμεων που προσπαθούν, πάση θυσία, να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους.
Η GOLDMAN SACHS , Ο κ. ΜΠΛΑΝΚΦΕΪΝ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ
Μία από τις ναυαρχίδες του διεθνούς τραπεζοκεντρικού συστήματος είναι η Goldman Sachs, εταιρεία η οποία αποτελεί σύμβουλο πολλών κρατών ως προς το πώς θα κινηθούν μέσα στη χρηματιστηριακή οικονομία, με έναν από τους πελάτες της να είναι και η Ελλάδα. Ο διοικητής της Goldman, κ. Λόιντ Μπλάνκφεϊν, είναι στενός φίλος του νυν διοικητή της FED κ. Μπεν Μπερνάνκι, ο οποίος υπήρξε μέντορας και επιβλέπων καθηγητής στη διδακτορική του διατριβή στο Χάρβαρντ, ενώ και οι δύο είναι μέλη της λέσχης Bilderberg. Η δήλωσή του σε συνέντευξη το 2010 πως όταν κερδοσκοπεί «επιτελεί το έργο του Θεού» προκάλεσε ποικίλα σχόλια στα μεγαλύτερα διεθνή ΜΜΕ.
Το 2000 η Ελλάδα με τη βοήθεια της Goldman συμφώνησε σε ένα πρόγραμμα χρηματιστηριακής δανειοδότησης («Αριάδνη»), το οποίο ανανεώθηκε με νέους όρους το 2001 και κατέληξε σε ένα δεύτερο πρόγραμμα («Αίολος») που εξασφάλιζε χρήματα για τη χώρα με αντάλλαγμα την παραχώρηση δικαιωμάτων από τη χρήση αεροδρομίων και τυχερών παιχνιδιών.
Η φύση του χρηματιστηριακού αυτού προϊόντος δανεισμού ήταν τέτοια, που παρουσίαζε τον δανεισμό ως πώληση κάνοντας εφικτή την αποφυγή του συνυπολογισμού του δανείου στα κρατικά έξοδα και επιτρέποντας την εμφάνιση μικρότερου κρατικού ελλείμματος από το πραγματικό. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα στη χώρα να παρακάμψει το βασικό κριτήριο του Μάαστριχ για μέγιστο ποσοστό ελλείμματος στο 3% του ΑΕΠ, επιτρέποντας, έτσι, την είσοδο της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ (παρά το γεγονός ότι δεν πληρείτο το δεύτερο κριτήριο ένταξης που έθετε το 60% ως όριο χρέους ως προς ποσοστό του ΑΕΠ, αφού αυτό ξεπερνούσε το 100% στην περίπτωση της Ελλάδας). Παρόμοια προϊόντα χρησιμοποίησε και η Ιταλία και πιθανόν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Η συμφωνία Ελλάδας - Goldman ήταν νόμιμη όταν συνήφθη, αλλά ένας ευρωπαϊκός νόμος που ψηφίστηκε το 2004 την έκανε, στην πορεία, εν δυνάμει παράνομη με βάση το Κοινοτικό Δίκαιο. Το 2005 η Goldman πούλησε αυτό το χρηματιστηριακό προϊόν στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας, η οποία το κράτησε μέχρι το 2008 όταν η διεθνής κρίση οδήγησε στην κατακόρυφη μείωση της ρευστότητας στο τραπεζικό σύστημα, κάνοντας την ΕΤΕ να αναζητήσει τρόπο να το χρησιμοποιήσει ως ενέχυρο προκειμένου να δανειστεί από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Με τη βοήθεια της Goldman ιδρύθηκε μία εταιρεία («Τίτλος») στην οποία μεταφέρθηκε το προϊόν και η ΕΤΕ εξασφάλισε τα ομόλογα που εξέδωσε η Τίτλος, τα οποία και παραχώρησε στην ΕΚΤ αντλώντας σε αντάλλαγμα δανειακά κεφάλαια.
ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΝΕΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ
Στα μέσα του Οκτωβρίου του 2009 η Goldman πρότεινε στην Ελλάδα τη χρήση ενός νέου χρηματιστηριακού προϊόντος το οποίο θα διευκόλυνε, σε σημαντικό βαθμό, την κάλυψη των τεράστιων δανειακών της αναγκών για το υπόλοιπο του 2009 και για το 2010, δεδομένου ότι στο διάστημα αυτό έληγαν παλαιότερα ομόλογα πολύ μεγάλης αξίας. Ωστόσο η πρόταση Goldman δεν βρήκε θερμή ανταπόκριση από την ελληνική πλευρά (πληροφορίες από αξιόπιστη ελληνική πηγή).
Λίγες ημέρες αργότερα η εταιρεία πιστοληπτικής αξιολόγησης Fitch, υποβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας σε Α- από Α, σπρώχνοντάς την στα όρια της εξόδου της από την «Α εθνική» κατηγορία πιστοληπτικής βαθμολογίας. Παράλληλα, στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης καταγράφηκαν μαζικές πωλήσεις της μετοχής της ΕΤΕ, οι οποίες μεταφέρθηκαν και στο ΧΑ, οδηγώντας το σε σημαντική πτώση, ενώ ταυτόχρονα αυξήθηκαν οι τιμές των ελληνικών CDS, μειώθηκαν οι τιμές των ελληνικών ομολόγων και αυξήθηκε το επιτόκιο και κατά συνέπεια το κόστος δανεισμού της Ελλάδας.
Στις πρώτες ημέρες του Νοεμβρίου μία αποστολή της Goldman έφτασε στην Αθήνα με σκοπό να μεταπείσει την ελληνική πλευρά και να κλείσει τη νέα συμφωνία χρηματιστηριακού δανεισμού, στην οποία περιλαμβανόταν πρόταση για λήψη κεφαλαίων από την Τράπεζα της Κίνας με αντάλλαγμα μερίδιο στην ΕΤΕ αλλά και τον ΟΣΕ (πληροφορίες από «Financial Times» και «Der Spiegel» και από αξιόπιστες πηγές σε Ελλάδα και εξωτερικό). Οσο οι διαπραγματεύσεις ήταν σε εξέλιξη, η τιμή της ΕΤΕ στη Νέα Υόρκη άρχισε να αυξάνεται προκαλώντας άνοδο και στο ελληνικό Χρηματιστήριο. Ταυτόχρονα σταμάτησε και η πίεση στην αγορά ομολόγων και CDS. Οι διαπραγματεύσεις δεν κατέληξαν σε συμφωνία, με την ελληνική πλευρά να απορρίπτει την πρόταση Goldman οριστικά.
ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Την επομένη, σχεδόν, της απόρριψης της συμφωνίας καταγράφηκαν αθρόες πωλήσεις μετοχών της ΕΤΕ στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης αλλά και μετοχών της Alpha, της Eurobank και τελικά συνολικά του τραπεζικού κλάδου του ΧΑ, ενώ οι τιμές των CDS απογειώθηκαν, οι τιμές των ελληνικών ομολόγων βούλιαξαν και τα επιτόκια δανεισμού πήραν την ανιούσα οδηγώντας την Ελλάδα όλο και πιο κοντά στην αδυναμία αναχρηματοδότησης του χρέους της.
Στις 12 Δεκεμβρίου η Fitch προχώρησε σε νέα υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας βαθμολογώντας την με BBB+ και οδηγώντας την έτσι εκτός «Α εθνικής» κατηγορίας στην αγορά ομολόγων, ενώ το χτύπημα έγινε ακόμη πιο σημαντικό καθώς η Fitch δήλωσε πως επόμενες υποβαθμίσεις ήταν πιθανές. Στον χορό των υποβαθμίσεων μπήκαν οι άλλοι δύο γίγαντες πιστοληπτικής αξιολόγησης, S&P και Moody’s, υποβαθμίζοντας την Ελλάδα μέσα στον Δεκέμβριο και προκαλώντας έτσι ένα γενικό ξεπούλημα των κρατικών ομολόγων της και πυροδοτώντας την απογείωση του κόστους δανεισμού της.
Ακολούθησε νέα υποβάθμιση της Ελλάδας, τον Απρίλιο του 2010, σε BBB- από τη Fitch, η οποία σήμανε και τυπικά τη χρηματοπιστωτική πτώχευση της χώρας προκαλώντας ένα νέο, βάναυσο, γύρο πωλήσεων των ελληνικών ομολόγων από επενδυτικά ταμεία σε ολόκληρο τον κόσμο αλλά και την κλιμάκωση του κερδοσκοπικού παιχνιδιού εις βάρος της.
ΑΓΟΡΑ CDS ΚΑΙ ΑΓΟΡΑ ΟΜΟΛΟΓΩΝ
Μία από τις πρώτες εταιρείες που ξεπούλησαν την ΕΤΕ στο τελευταίο τρίμηνο του 2009 ήταν η Neuberger Berman, (συμφερόντων Rothschild), η οποία πούλησε 1,7 εκατ. μετοχές από τον Οκτώβριο μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου του έτους.
Στο ίδιο διάστημα του 2009 αλλά και κατά τη διάρκεια του 1ου τριμήνου του 2010, η Goldman, επένδυε στο ενδεχόμενο πτώχευσης της Ελλάδας τόσο μέσω της αγοράς ομολόγων όσο και μέσω της αγοράς CDS (πληροφορίες από διεθνή και γαλλικό Τύπο και από συνέντευξη Γάλλου τραπεζίτη στον κλάδο επενδύσεων).
Σύμφωνα με στοιχεία για την αγορά CDS σε πολλές περιπτώσεις το 75% του όγκου συναλλαγών σε αυτά, στο κρίσιμο διάστημα Οκτωβρίου 2009 - Απριλίου 2010, γινόταν μέσω 6 μεγάλων παικτών με τον μεγαλύτερο αυτών να είναι η Goldman Sacks.
ΟΙ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ ΣΤΟ ΧΑ
Black Rock
Κύρια μέτοχος στην Goldman είναι η Black Rock, επενδυτική εταιρεία του ομίλου Blackstone, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της οποίας μέχρι τις 14 Ιουλίου 2008 ήταν ο κ. Lord Nathaniel Charles Jacob Rothschild, ο οποίος παραιτήθηκε αφήνοντας ως διευθύνοντα σύμβουλο στην εταιρεία τον κ. Randall Rothschild. Με υπό διαχείριση κεφάλαια που αγγίζουν τα 3,5 τρισ. δολάρια και με το ύψος του χαρτοφυλακίου για το οποίο παρέχει επενδυτικές συμβουλές να ξεπερνά τα 9 τρισ. δολάρια, πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες (αν όχι τη μεγαλύτερη) διεθνείς επενδυτικές εταιρείες.
Η Black Rock τυχαίνει να είναι και ο δεύτερος μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής στο ΧΑ με θέσεις στην Τράπεζα της Ελλάδας, στην ΕΤΕ, στην EFG Eurobank Ergasias και την Εμπορική.
Τυχαίνει, επίσης, να είναι βασικός μέτοχος στους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody’s και S&P. Ακόμη, αξιωματούχοι της κατείχαν υψηλά αξιώματα ή ήταν συνδεδεμένοι με τους τρεις βασικούς οίκους αξιολόγησης με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον κ. Richard H. Jenrette, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Blackstone (μητρικής της Black Rock) και πρώην διευθυντής της The McGraw-Hill Companies, μητρικής του οίκου Standard & Poor's.
Ετσι, η Black Rock είναι παράλληλα:
- Ο δεύτερος μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής στο ΧΑ
- Βασικός μέτοχος στην Goldman Sachs
- Βασικός μέτοχος στους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody’s και S&P.
Norges Bank Investment
Πρόκειται για επενδυτικό σχήμα της κεντρικής τράπεζας της Νορβηγίας, το οποίο είναι ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο και ο μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής στο ΧΑ με θέσεις σε 41 ελληνικές εταιρείες μεταξύ των οποίων η Πειραιώς, η Alpha, η ΔΕΗ και η EFG Eurobank Ergasias, ενώ είναι από τους μεγαλύτερους μετόχους της ΕΤΕ. Επενδυτικός σύμβουλος της εταιρείας είναι η La Compagnie Benjamin De Rothschild SA. Το επενδυτικό αυτό σχήμα της Norges είναι από τα πλέον αμφιλεγόμενα, καθώς έχει επενδύσεις, μεταξύ άλλων, σε εταιρείες όπλων, πυρηνικών κ.λπ. Πρόσφατα και μετά από σκάνδαλο εξαιρέθηκαν από το χαρτοφυλάκιό του μερικές εταιρείες, κυρίως τσιγάρων, ωστόσο παρέμειναν πολλές που το διατηρούν στην κατηγορία των αμφιλεγόμενων κεφαλαίων.
Η Norges Bank Investment τυχαίνει να είναι παράλληλα:
- Ο μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής του ΧΑ
- Σημαντικός μέτοχος της Goldman
- Μεγαλομέτοχος της εταιρείας πιστοληπτικής αξιολόγησης Fitch.
Fidelity
H Fidelity είναι ένας από τους μεγαλύτερους (αν όχι ο μεγαλύτερος) μέτοχος της εταιρείας πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody’s. Ο κ. Bill Rothschild είναι ο senior vice president της Fidelity.
ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΙΚΩΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ & ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ
Ετσι οι Νο 1 και Νο 2 διεθνείς επενδυτές στο ΧΑ τυχαίνει να είναι παράλληλα και μεγαλομέτοχοι στην Goldman αλλά και μεγαλομέτοχοι στους 3 βασικούς οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης, ενώ έχουν ισχυρούς δεσμούς με την τραπεζική δυναστεία Rothschild. Επιπλέον, ένας από τους μεγαλύτερους μετόχους της Moody’s, η εταιρεία Fidelity, έχει στον τιμόνι της ένα μέλος της οικογένειας Rothschild. Από τα παραπάνω συνεπάγεται πως οι Goldman, Black Rock, Norges και Rothschild είναι πολύ πιθανό να είχαν τη δυνατότητα να γνωρίζουν για τις υποβαθμίσεις της Ελλάδας πριν αυτές δημοσιευτούν και μπορούσαν, έτσι, να εκμεταλλευτούν αυτή την εσωτερική πληροφόρηση κερδοσκοπώντας στο ΧΑ και στην αγορά CDS και ομολόγων. Αν κάτι τέτοιο συνέβη, που είναι πολύ πιθανό, τότε πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στη χρηματιστηριακή ιστορία.
Ακόμη, οι παραπάνω δεσμοί δίνουν στην πρόταση της Goldman στην Ελλάδα μία άλλη διάσταση, καθώς φαίνεται η Goldman να είχε τη δυνατότητα να προσφέρει ένα ολοκληρωμένο «πακέτο» προστασίας της χώρας από την κρίση, με τη δύναμη να στηρίξει το Χρηματιστήριο και την αγορά ομολόγων, να επηρεάσει τις βαθμολογίες των οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης αλλά και να καλύψει τις δανειακές ανάγκες της χώρας. Με τον ίδιο τρόπο, ωστόσο, φαίνεται να είχε και τη δύναμη να προκαλέσει μία πανίσχυρη χρηματιστηριακή/χρηματοπιστωτική επίθεση εναντίον της Ελλάδας, η οποία και κατέληξε στη χρηματοπιστωτική της πτώχευση με τις συνέπειες που όλοι γνωρίζουμε.
ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΙ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΟΙΚΟΙ
Είναι, επίσης, ενδιαφέρον, ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει στραφεί εναντίον των εταιρειών πιστοληπτικής αξιολόγησης επιδιώκοντας τη δημιουργία ενός αντίστοιχου ευρωπαϊκού οργανισμού, θεωρώντας πως η αξιοπιστία τους έχει βλαφθεί ανεπανόρθωτα τα τελευταία χρόνια, ενώ την ίδια στιγμή στις ΗΠΑ, οι εταιρείες κατηγορούνται για τον ρόλο τους στην κρίση της αγοράς κατοικίας που οδήγησε στην κατάρρευσή της αλλά και στη δημιουργία της διεθνούς τραπεζικής κρίσης, καθώς μέχρι τελευταία στιγμή βαθμολογούσαν τα τοξικά ομόλογα με άριστη τιμή επιτρέποντας σε εταιρείες, όπως η Goldman, να πουλήσουν εκατοντάδες χιλιάδες από αυτά σε ανυποψίαστους επενδυτές κερδίζοντας δισεκατομμύρια δολάρια.
Ακόμη οι εταιρείες πιστοληπτικής αξιολόγησης ταλανίζονται από μία σειρά σκανδάλων και κατηγοριών, οι οποίες ξεκινούν από εσκεμμένες παραλείψεις δημοσίευσης κρίσιμων για το κοινό πληροφοριών για διάφορες εταιρείες και φτάνουν μέχρι τις κατηγορίες για εκβιασμό. Τέλος, τον Μάιο του 2010 οι εταιρείες ελέγχονται από τη χρηματιστηριακή Επιτροπή Ελέγχου των ΗΠΑ ως προς τον ρόλο τους στην κρίση, ενώ ένα νέο σκάνδαλο είναι εν τη γενέσει του, το οποίο έχει να κάνει με την ευνοϊκή αξιολόγηση δήμων και πολιτειών των ΗΠΑ που στην πραγματικότητα βρίσκονται στα όρια της πτώχευσης.
Την ίδια στιγμή ένα νέο σκάνδαλο που συνδέει την Goldman με τον Πόλσον (ένας από τους 4 βασικούς υπόπτους για την επίθεση στο ευρώ, σύμφωνα με το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ) έχει οδηγήσει την εταιρεία στο εδώλιο του κατηγορουμένου στις ΗΠΑ, φανερώνοντας σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί αυτή και οι συνεργάτες της προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους.
Ο κ. Πάνος Παναγιώτου είναι Διευθυντής της ΕΚΤΑ - 3FVIP.com
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΚΕΡΔΟΣ», ΤΗΣ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010
Τρίτη 15 Ιουνίου 2010
Τετάρτη 5 Μαΐου 2010
Οι πιλότοι της ΠΑ δίνουν απάντηση για την "λευκή" απεργία
.
Οι πιλότοι της ΠΑ ως απάντηση στις έντονα αποδοκιμαστικές δηλώσεις του ΥΕΘΑ Ευάγγελου Βενιζέλου για την "λευκή" απεργία που έκαναν, έστειλαν στο defencenet.gr την ακόλουθη επιστολή-μαρτυρία την οποία και παραθέτουμε αυτούσια:...
«Αυτή την "δουλειά" δεν ξεκινήσαμε να την κάνουμε για τα χρήματα...Δώσαμε εξετάσεις για να μπούμε στην Σχολή Ικάρων γνωρίζοντας ότι θα στερηθούμε 4 από τα καλύτερα χρόνια ενός εφήβου (τα φοιτητικά) κλεισμένοι μέσα σε ένα στρατόπεδο...το τίμημα του να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, αυτό που λατρεύουμε... να πετάξουμε μια μέρα πάνω από το Αιγαίο.
Δεν περιμένουμε να γίνουμε πλούσιοι από αυτό. Το μόνο που ζητήσαμε είναι να υπάρχει ηρεμία στην προσωπική και οικογενειακή ζωή μας ώστε να αφοσιωθούμε ψυχή τε και σώματι στην προσφορά στην πατρίδα και το κοινωνικό σύνολο να αφοσιωθούμε στην
λατρεία μας... στην "δουλειά" μας.
Σε μια "δουλειά" που πριν φύγουμε το πρωί φιλάμε την οικογένεια και πάμε για απογείωση.
Σε μια "δουλειά" που στο αεροδρόμιο αφήνουμε τα κλειδιά πάνω στο αυτοκίνητο για να μην χρειαστεί αργότερα να σπάσει κάποιος το παράθυρο του οδηγού για να το γυρίσει στα σπίτια μας.
Σε μια δουλειά που ούτως ή αλλιώς τα λεφτά ΗΔΗ έφταναν οριακά για να συντηρήσω την οικογένεια μου με την γυναίκα μου να δουλεύει και εκείνη. Η "σπάταλη" ζωή μας; Ένα στεγαστικό δάνειο όλο κι όλο για να έχουμε το δικό μας σπίτι....
Θα κάναμε ευχαρίστως κύριοι και δεύτερη δουλειά για να μην τους λείψει τίποτα. Δεν προλαβαίνομε όμως όταν 6 μήνες τον χρόνο λείπω για υπηρεσίες σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
Το να βάλουμε όλοι το χέρι στην τσέπη φαντάζει δίκαιο. Δεν είναι όμως ρεαλιστικό και δυστυχώς δεν είναι εφαρμόσιμο για όλους. Εμείς θα συνεχίσουμε να πετάμε ακόμα και με 100% μείωση μισθού, ακόμα κι αν "κλείσουν" τα σπίτια μας. Ο λόγος; Η εξάρτηση της πτήσης, η υπερηφάνεια της προσφοράς όχι στο κράτος (αυτό το έχουμε σιχαθεί προ πολλού) μα στις πέτρες αυτού του τόπου» το "πανί" στο οποίο ορκιστήκαμε, και την ευγνωμοσύνη στα μάτια του πατέρα που σώθηκε το παιδί του ή του αγρότη που δεν κάηκε το σπίτι του...
Μην φοβάστε κύριοι ακόμη και με την χθεσινή "λευκή απεργία" ("απεργία" στην οποία όλες οι ετοιμότητες ήταν όπως κάθε μέρα στο100%). Τα scramble ήταν στον αέρα σε λιγότερο από 2 λεπτά ,τα μεταγωγικά επιχειρούσαν σε αεροδιακομιδές και τα ελικόπτερα συνέχιζαν να σέρνονται πάνω από τα κύματα για να σώζουν ναυαγούς και λαθρομετανάστες με καιρούς που ούτε να τους περιγράψετε δεν μπορείτε.
Μόνο μια χάρη από όλους εμάς... αύριο το πρωί , σπαταλήστε 2 μόνο λεπτά από τον χρόνο σας και φέρτε στο μυαλό σας κάποιους που δεν είναι πλέον μαζί μας... κάποιους που απογειώθηκαν χωρίς ποτέ να προσγειωθούν... κάποιους που το κράτος και οι κοινή γνώμη τους θυμήθηκε και τους ονόμασε ΉΡΩΕΣ μετά το θάνατό τους... αλλά πριν από αυτόν ήταν απλά.... ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΆΛΛΗΛΟΙ...
Σπαταλήστε 2 λεπτά για να κοιταχτείτε στον καθρέφτη. Αν δεν καταλάβετε τίποτα.......χαλάλι σας! Έτσι κι αλλιώς από ψηλά δεν φαίνεστε καθόλου...»
.
Οι πιλότοι της ΠΑ ως απάντηση στις έντονα αποδοκιμαστικές δηλώσεις του ΥΕΘΑ Ευάγγελου Βενιζέλου για την "λευκή" απεργία που έκαναν, έστειλαν στο defencenet.gr την ακόλουθη επιστολή-μαρτυρία την οποία και παραθέτουμε αυτούσια:...
«Αυτή την "δουλειά" δεν ξεκινήσαμε να την κάνουμε για τα χρήματα...Δώσαμε εξετάσεις για να μπούμε στην Σχολή Ικάρων γνωρίζοντας ότι θα στερηθούμε 4 από τα καλύτερα χρόνια ενός εφήβου (τα φοιτητικά) κλεισμένοι μέσα σε ένα στρατόπεδο...το τίμημα του να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, αυτό που λατρεύουμε... να πετάξουμε μια μέρα πάνω από το Αιγαίο.
Δεν περιμένουμε να γίνουμε πλούσιοι από αυτό. Το μόνο που ζητήσαμε είναι να υπάρχει ηρεμία στην προσωπική και οικογενειακή ζωή μας ώστε να αφοσιωθούμε ψυχή τε και σώματι στην προσφορά στην πατρίδα και το κοινωνικό σύνολο να αφοσιωθούμε στην
λατρεία μας... στην "δουλειά" μας.
Σε μια "δουλειά" που πριν φύγουμε το πρωί φιλάμε την οικογένεια και πάμε για απογείωση.
Σε μια "δουλειά" που στο αεροδρόμιο αφήνουμε τα κλειδιά πάνω στο αυτοκίνητο για να μην χρειαστεί αργότερα να σπάσει κάποιος το παράθυρο του οδηγού για να το γυρίσει στα σπίτια μας.
Σε μια δουλειά που ούτως ή αλλιώς τα λεφτά ΗΔΗ έφταναν οριακά για να συντηρήσω την οικογένεια μου με την γυναίκα μου να δουλεύει και εκείνη. Η "σπάταλη" ζωή μας; Ένα στεγαστικό δάνειο όλο κι όλο για να έχουμε το δικό μας σπίτι....
Θα κάναμε ευχαρίστως κύριοι και δεύτερη δουλειά για να μην τους λείψει τίποτα. Δεν προλαβαίνομε όμως όταν 6 μήνες τον χρόνο λείπω για υπηρεσίες σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
Το να βάλουμε όλοι το χέρι στην τσέπη φαντάζει δίκαιο. Δεν είναι όμως ρεαλιστικό και δυστυχώς δεν είναι εφαρμόσιμο για όλους. Εμείς θα συνεχίσουμε να πετάμε ακόμα και με 100% μείωση μισθού, ακόμα κι αν "κλείσουν" τα σπίτια μας. Ο λόγος; Η εξάρτηση της πτήσης, η υπερηφάνεια της προσφοράς όχι στο κράτος (αυτό το έχουμε σιχαθεί προ πολλού) μα στις πέτρες αυτού του τόπου» το "πανί" στο οποίο ορκιστήκαμε, και την ευγνωμοσύνη στα μάτια του πατέρα που σώθηκε το παιδί του ή του αγρότη που δεν κάηκε το σπίτι του...
Μην φοβάστε κύριοι ακόμη και με την χθεσινή "λευκή απεργία" ("απεργία" στην οποία όλες οι ετοιμότητες ήταν όπως κάθε μέρα στο100%). Τα scramble ήταν στον αέρα σε λιγότερο από 2 λεπτά ,τα μεταγωγικά επιχειρούσαν σε αεροδιακομιδές και τα ελικόπτερα συνέχιζαν να σέρνονται πάνω από τα κύματα για να σώζουν ναυαγούς και λαθρομετανάστες με καιρούς που ούτε να τους περιγράψετε δεν μπορείτε.
Μόνο μια χάρη από όλους εμάς... αύριο το πρωί , σπαταλήστε 2 μόνο λεπτά από τον χρόνο σας και φέρτε στο μυαλό σας κάποιους που δεν είναι πλέον μαζί μας... κάποιους που απογειώθηκαν χωρίς ποτέ να προσγειωθούν... κάποιους που το κράτος και οι κοινή γνώμη τους θυμήθηκε και τους ονόμασε ΉΡΩΕΣ μετά το θάνατό τους... αλλά πριν από αυτόν ήταν απλά.... ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΆΛΛΗΛΟΙ...
Σπαταλήστε 2 λεπτά για να κοιταχτείτε στον καθρέφτη. Αν δεν καταλάβετε τίποτα.......χαλάλι σας! Έτσι κι αλλιώς από ψηλά δεν φαίνεστε καθόλου...»
.
Χρήσιμες προτάσεις για έξοδο της χώρας από την κρίση
.
Απόσπασμα του άρθρου του Θανάση Κουρματζή στο capital.gr
(http://www.capital.gr/News.asp?id=961292)
Δεν υπάρχει προηγούμενη εμπειρία ιστορικά ανάλογη με τη σημερινή κρίση χρέους που αντιμετωπίζει η χώρα. Βέβαια η κρίση πτώχευσης του 1893 ήταν μια ιστορία που αφορούσε τις συνολικές εθνικές και κοινωνικές συνθήκες της εποχής και κυρίως τις σχέσεις δανεισμού μεταξύ των κρατών και όχι το δανεισμό από τις λεγόμενες αγορές. Αυτές οι τελευταίες έχουν σήμερα σε μεγάλο βαθμό αυτονομηθεί από κάθε ρυθμιστικό έλεγχο και επιπλέον έχουν καταφέρει το αντίθετο. Δηλαδή έχουν καταφέρει να επιβάλλουν το δικό τους έλεγχο επί κρατών και κυβερνήσεων.
Επανειλημμένα έχει τονισθεί πως έχει τρωθεί η ελληνική αξιοπιστία και ότι αυτός είναι ο λόγος που τα επιτόκια δανεισμού από τις αγορές έχουν πετάξει στα ύψη. Οι Έλληνες δεν είναι πια αξιόπιστοι και ο κίνδυνος μη επιστροφής των δανεικών είναι πολύ μεγάλος. Η πιθανότητα αθέτησης των υποχρεώσεων είναι τεράστιες. Εντάξει, ας υποθέσουμε πως αυτή η εκτίμηση είναι σωστή. Το εξωτερικό δημόσιο χρέος είναι τόσο μεγάλο που οι οικονομικές δομές δεν θα αντέξουν τις δαπάνες εξυπηρέτησης του.
Η πρώτη αντίδραση της κυβέρνησης ήταν να προσφύγει στη χρησιμοποίηση του μικτού μηχανισμού διάσωσης. Ζητάει ένα νέο δάνειο ύψους 120 δισ. από το μηχανισμό για να χρηματοδοτήσει τις ανάγκες της τα επόμενα τρία χρόνια. Το επιτόκιο είναι ασυνήθιστα υψηλό για τους πιστωτές και συνεπώς ικανοποιητικά κερδοφόρο γι’ αυτούς.
Η ερώτηση που τίθεται είναι αν υπήρχε μια άλλη λύση. Ένας άλλος συνδυασμός των πολιτικών αντιμετώπισης των δανειακών αναγκών. Η απάντηση είναι πως υπήρχε. Μια λύση που ταυτόχρονα θα αποδείκνυε σε όλους πως οι Έλληνες μπορούν και ξέρουν να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και πως το έλλειμμα αξιοπιστίας που τους χρεώνεται δεν είναι βάσιμο.
Θα αποδείκνυαν πως όσο υπερβολικοί μπορεί να είναι στις εύκολες περιόδους άλλο τόσο μπορεί να είναι και στις δύσκολες. Διακριτικά τη λύση αυτή θα την ονομάζαμε Μεγάλη Εθνική Συμφωνία. Η βάση της είναι ένας συνδυασμός εξωτερικού και εσωτερικού δανεισμού. Περιλαμβάνει δε δύο σκέλη. Το πρώτο είναι η πολιτική θέληση για μερική στροφή από τον εξωτερικό στον εσωτερικό δανεισμό και το δεύτερο συνίσταται από την μετατροπή του βραχυπρόθεσμου σε μεσομακρόπροθεσμο. Αφού οι Έλληνες έχουν δανεισθεί τόσο μεγάλα ποσά, οι Έλληνες και όχι οι ξένοι μηχανισμοί είναι αυτοί που οφείλουν να τα εξοφλήσουν. Αυτό είναι το σωστό, το ηθικό και το εθνικά αξιοπρεπές. Η στροφή προς τον εσωτερικό δανεισμό δεν αφορά την έκδοση εθνικού ομολόγου γιατί αυτό ενδεχομένως να δημιουργούσε πρόβλημα στην τραπεζική ρευστότητα. Αφορά στη διακράτηση ρευστού κεφαλαίου στον παρόντα χρόνο από τα κρατικά έσοδα του προϋπολογισμού και διοχέτευση του προς την εξόφληση του επικείμενου κρατικού ομολόγου που λήγει στις 19 Μαΐου αλλά και των επόμενων. Τα κεφάλαια αυτά θα διακρατηθούν από τους μισθούς και συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων και στελεχών των μεγάλων επιχειρήσεων, στο πλαίσιο της εφαρμογής της Μεγάλης Εθνικής Συμφωνίας, που αντί ρευστού όμως θα τους δοθεί ένα κρατικό ομόλογο πενταετούς ή άλλης διάρκειας. Με τον τρόπο αυτό ούτε περικοπές του 13ου και 14ου μισθού θα είχαμε με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην πλευρά της ζήτησης, ούτε βάσιμες απειλές για την κοινωνική συνοχή θα αντιμετωπίζαμε. Το κρατικό ομόλογο θα ήταν ουσιαστικά ένα είδος μεταχρονολόγησης μέρους των μισθών και συντάξεων από το παρών στο εγγύς μέλλον και τότε που η οικονομία θα βρισκόταν στον κύκλο της ανάκαμψης και ανάπτυξης. Οι μισθωτοί θα έχαναν ένα μέρος των ρευστών διαθεσίμων τώρα, αλλά θα το έπαιρναν πίσω και μάλιστα με ένα κάποιο τόκο στα επόμενα χρόνια. Ουσιαστικά θα ετίθετο σε λειτουργία ένας μηχανισμός μεταφοράς πόρων από την τρέχουσα κατανάλωση στην αποταμίευση και επένδυση με βέβαιες ευεργετικές συνέπειες για το σύνολο της οικονομίας. Το ύψος της διακράτησης των μισθωτών αμοιβών θα ήταν της τάξης του 30% ενδεχομένως, ή εκεί κοντά, αλλά δεν θα ήταν οριστική απώλεια εισοδήματος. Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και στον ιδιωτικό τομέα με τη διαφορά ότι η διακράτηση μέρους των μισθών και μερισμάτων θα οδηγούσε απ’ ευθείας σε επενδύσεις από τις επιχειρήσεις οι οποίες θα δημιουργούσαν νέες θέσεις εργασίας. Στο διάστημα αυτό των πέντε χρόνων η κυβέρνηση θα είχε άπλετη χρονική ελευθερία να προχωρήσει στην εφαρμογή πολιτικής ριζικών αλλαγών όπως τις έχει σχεδιάσει με πρώτη τη δραστική μείωση του εύρους του δημοσίου τομέα. Είναι βέβαιο πως με σωστή επεξεργασία διαλόγου ανάμεσα στην κυβέρνηση και τις κοινωνικές ομάδες, το σχέδιο θα απολάμβανε αποδοχής γιατί οι Έλληνες είναι και φιλότιμοι και πατριώτες.
Το ποσό που θα εξοικονομούσε η κυβέρνηση με αυτό τον τρόπο δεν θα ήταν αρκετά υψηλό ώστε να καλύψει τις δανειακές υποχρεώσεις της αλλά θα τις περιέκοβε δραστικά. Έτσι και το ποσό διάσωσης από τον μικτό μηχανισμό θα ήταν κατά πολύ χαμηλότερο και ως εκ τούτου οι πιέσεις ελαφρύτερες. Ο χρόνος που απεγνωσμένα αναζητάει δεν θα της παρεχόταν από ένα νέο εξωτερικό δάνειο που το συνοδεύουν εξευτελιστικά σχόλια, αλλά από τους ίδιους τους Έλληνες που στο κάτω κάτω αυτοί ήταν που λίγο ή πολύ απόλαυσαν τις δανειακές εισροές των παρελθόντων χρόνων. Τα ομόλογα δε αυτά θα μπορούσαν να στηρίζονται σε ρήτρα δημοσίων ακινήτων για να είναι ασφαλέστερα.
Είναι φανερό πως η πρόταση αυτή επιζητά περαιτέρω τεχνική επεξεργασία η οποία μάλλον αποτελεί και το πιο εύκολο μέρος της. Εκείνο που θεωρείται δυσκολότερο είναι η λήψη μιας ανάλογης πολιτικής απόφασης.
* Ο κ. Κουρματζής Θανάσης είναι Οικονομολόγος / Στατιστικός/ Μελετητής
- CEO: Κέντρο Μελετών των Οικονομικών Κρίσεων και της Διεθνούς Ασφάλειας.
Βιβλιογραφία:
-Gunnar Myrdal: Economic growth and under developed regions, London 1957.
-Η παγκοσμιοποίηση και το αναπτυξιακό σπιράλ στην Ελλάδα. Εισοδηματικές και περιφερειακές ανισότητες. Εκ. ΙΣΤΑΜΕ – Ανδρέας Παπανδρέου.
-Ξ. Ζολώτας: Οικονομική μεγέθυνση και φθίνουσα κοινωνική ευημερία.
- Κουρματζής Θάνος: Η γεωπολιτική των πετρελαίων – Η Διεθνής οικονομία και οι κρίσεις. Εκδόσεις ΠΑΠΑΖΗΣΗ
.
Απόσπασμα του άρθρου του Θανάση Κουρματζή στο capital.gr
(http://www.capital.gr/News.asp?id=961292)
Δεν υπάρχει προηγούμενη εμπειρία ιστορικά ανάλογη με τη σημερινή κρίση χρέους που αντιμετωπίζει η χώρα. Βέβαια η κρίση πτώχευσης του 1893 ήταν μια ιστορία που αφορούσε τις συνολικές εθνικές και κοινωνικές συνθήκες της εποχής και κυρίως τις σχέσεις δανεισμού μεταξύ των κρατών και όχι το δανεισμό από τις λεγόμενες αγορές. Αυτές οι τελευταίες έχουν σήμερα σε μεγάλο βαθμό αυτονομηθεί από κάθε ρυθμιστικό έλεγχο και επιπλέον έχουν καταφέρει το αντίθετο. Δηλαδή έχουν καταφέρει να επιβάλλουν το δικό τους έλεγχο επί κρατών και κυβερνήσεων.
Επανειλημμένα έχει τονισθεί πως έχει τρωθεί η ελληνική αξιοπιστία και ότι αυτός είναι ο λόγος που τα επιτόκια δανεισμού από τις αγορές έχουν πετάξει στα ύψη. Οι Έλληνες δεν είναι πια αξιόπιστοι και ο κίνδυνος μη επιστροφής των δανεικών είναι πολύ μεγάλος. Η πιθανότητα αθέτησης των υποχρεώσεων είναι τεράστιες. Εντάξει, ας υποθέσουμε πως αυτή η εκτίμηση είναι σωστή. Το εξωτερικό δημόσιο χρέος είναι τόσο μεγάλο που οι οικονομικές δομές δεν θα αντέξουν τις δαπάνες εξυπηρέτησης του.
Η πρώτη αντίδραση της κυβέρνησης ήταν να προσφύγει στη χρησιμοποίηση του μικτού μηχανισμού διάσωσης. Ζητάει ένα νέο δάνειο ύψους 120 δισ. από το μηχανισμό για να χρηματοδοτήσει τις ανάγκες της τα επόμενα τρία χρόνια. Το επιτόκιο είναι ασυνήθιστα υψηλό για τους πιστωτές και συνεπώς ικανοποιητικά κερδοφόρο γι’ αυτούς.
Η ερώτηση που τίθεται είναι αν υπήρχε μια άλλη λύση. Ένας άλλος συνδυασμός των πολιτικών αντιμετώπισης των δανειακών αναγκών. Η απάντηση είναι πως υπήρχε. Μια λύση που ταυτόχρονα θα αποδείκνυε σε όλους πως οι Έλληνες μπορούν και ξέρουν να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και πως το έλλειμμα αξιοπιστίας που τους χρεώνεται δεν είναι βάσιμο.
Θα αποδείκνυαν πως όσο υπερβολικοί μπορεί να είναι στις εύκολες περιόδους άλλο τόσο μπορεί να είναι και στις δύσκολες. Διακριτικά τη λύση αυτή θα την ονομάζαμε Μεγάλη Εθνική Συμφωνία. Η βάση της είναι ένας συνδυασμός εξωτερικού και εσωτερικού δανεισμού. Περιλαμβάνει δε δύο σκέλη. Το πρώτο είναι η πολιτική θέληση για μερική στροφή από τον εξωτερικό στον εσωτερικό δανεισμό και το δεύτερο συνίσταται από την μετατροπή του βραχυπρόθεσμου σε μεσομακρόπροθεσμο. Αφού οι Έλληνες έχουν δανεισθεί τόσο μεγάλα ποσά, οι Έλληνες και όχι οι ξένοι μηχανισμοί είναι αυτοί που οφείλουν να τα εξοφλήσουν. Αυτό είναι το σωστό, το ηθικό και το εθνικά αξιοπρεπές. Η στροφή προς τον εσωτερικό δανεισμό δεν αφορά την έκδοση εθνικού ομολόγου γιατί αυτό ενδεχομένως να δημιουργούσε πρόβλημα στην τραπεζική ρευστότητα. Αφορά στη διακράτηση ρευστού κεφαλαίου στον παρόντα χρόνο από τα κρατικά έσοδα του προϋπολογισμού και διοχέτευση του προς την εξόφληση του επικείμενου κρατικού ομολόγου που λήγει στις 19 Μαΐου αλλά και των επόμενων. Τα κεφάλαια αυτά θα διακρατηθούν από τους μισθούς και συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων και στελεχών των μεγάλων επιχειρήσεων, στο πλαίσιο της εφαρμογής της Μεγάλης Εθνικής Συμφωνίας, που αντί ρευστού όμως θα τους δοθεί ένα κρατικό ομόλογο πενταετούς ή άλλης διάρκειας. Με τον τρόπο αυτό ούτε περικοπές του 13ου και 14ου μισθού θα είχαμε με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην πλευρά της ζήτησης, ούτε βάσιμες απειλές για την κοινωνική συνοχή θα αντιμετωπίζαμε. Το κρατικό ομόλογο θα ήταν ουσιαστικά ένα είδος μεταχρονολόγησης μέρους των μισθών και συντάξεων από το παρών στο εγγύς μέλλον και τότε που η οικονομία θα βρισκόταν στον κύκλο της ανάκαμψης και ανάπτυξης. Οι μισθωτοί θα έχαναν ένα μέρος των ρευστών διαθεσίμων τώρα, αλλά θα το έπαιρναν πίσω και μάλιστα με ένα κάποιο τόκο στα επόμενα χρόνια. Ουσιαστικά θα ετίθετο σε λειτουργία ένας μηχανισμός μεταφοράς πόρων από την τρέχουσα κατανάλωση στην αποταμίευση και επένδυση με βέβαιες ευεργετικές συνέπειες για το σύνολο της οικονομίας. Το ύψος της διακράτησης των μισθωτών αμοιβών θα ήταν της τάξης του 30% ενδεχομένως, ή εκεί κοντά, αλλά δεν θα ήταν οριστική απώλεια εισοδήματος. Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και στον ιδιωτικό τομέα με τη διαφορά ότι η διακράτηση μέρους των μισθών και μερισμάτων θα οδηγούσε απ’ ευθείας σε επενδύσεις από τις επιχειρήσεις οι οποίες θα δημιουργούσαν νέες θέσεις εργασίας. Στο διάστημα αυτό των πέντε χρόνων η κυβέρνηση θα είχε άπλετη χρονική ελευθερία να προχωρήσει στην εφαρμογή πολιτικής ριζικών αλλαγών όπως τις έχει σχεδιάσει με πρώτη τη δραστική μείωση του εύρους του δημοσίου τομέα. Είναι βέβαιο πως με σωστή επεξεργασία διαλόγου ανάμεσα στην κυβέρνηση και τις κοινωνικές ομάδες, το σχέδιο θα απολάμβανε αποδοχής γιατί οι Έλληνες είναι και φιλότιμοι και πατριώτες.
Το ποσό που θα εξοικονομούσε η κυβέρνηση με αυτό τον τρόπο δεν θα ήταν αρκετά υψηλό ώστε να καλύψει τις δανειακές υποχρεώσεις της αλλά θα τις περιέκοβε δραστικά. Έτσι και το ποσό διάσωσης από τον μικτό μηχανισμό θα ήταν κατά πολύ χαμηλότερο και ως εκ τούτου οι πιέσεις ελαφρύτερες. Ο χρόνος που απεγνωσμένα αναζητάει δεν θα της παρεχόταν από ένα νέο εξωτερικό δάνειο που το συνοδεύουν εξευτελιστικά σχόλια, αλλά από τους ίδιους τους Έλληνες που στο κάτω κάτω αυτοί ήταν που λίγο ή πολύ απόλαυσαν τις δανειακές εισροές των παρελθόντων χρόνων. Τα ομόλογα δε αυτά θα μπορούσαν να στηρίζονται σε ρήτρα δημοσίων ακινήτων για να είναι ασφαλέστερα.
Είναι φανερό πως η πρόταση αυτή επιζητά περαιτέρω τεχνική επεξεργασία η οποία μάλλον αποτελεί και το πιο εύκολο μέρος της. Εκείνο που θεωρείται δυσκολότερο είναι η λήψη μιας ανάλογης πολιτικής απόφασης.
* Ο κ. Κουρματζής Θανάσης είναι Οικονομολόγος / Στατιστικός/ Μελετητής
- CEO: Κέντρο Μελετών των Οικονομικών Κρίσεων και της Διεθνούς Ασφάλειας.
Βιβλιογραφία:
-Gunnar Myrdal: Economic growth and under developed regions, London 1957.
-Η παγκοσμιοποίηση και το αναπτυξιακό σπιράλ στην Ελλάδα. Εισοδηματικές και περιφερειακές ανισότητες. Εκ. ΙΣΤΑΜΕ – Ανδρέας Παπανδρέου.
-Ξ. Ζολώτας: Οικονομική μεγέθυνση και φθίνουσα κοινωνική ευημερία.
- Κουρματζής Θάνος: Η γεωπολιτική των πετρελαίων – Η Διεθνής οικονομία και οι κρίσεις. Εκδόσεις ΠΑΠΑΖΗΣΗ
.
Παρασκευή 23 Απριλίου 2010
Μodus vivendi, modus operandi
.
Μodus vivendi, modus operandi
Όσο ο οικονομικός κλοιός σφίγγει, οι Έλληνες καλούνται επειγόντως να αναθεωρήσουν και το modus vivendi και το modus operandi για να χρησιμοποιήσουμε δυο, διεθνώς, παγιωμένες λατινικές ορολογίες.
Τόσο το modus vivendi με τη διφορούμενη έννοια του τρόπου ζωής αλλά και με την άλλη του ερμηνεία, της προσωρινής συμφωνίας μεταξύ διαφωνούντων μερών, όσο και το modus operandi με την έννοια του τρόπου λειτουργίας μπαίνουν σε τροχιά επαναπροσδιορισμού, απολύτως αναγκαίου για την επιβίωση ατόμων και λαού στην Ελλάδα της κρίσης του 2010.
Το γύρισμα του τροχού στα περασμένα διαβεβαιώνει πως και αυτός ο κρίκος στην αλυσίδα της ιστορίας θα ολοκληρωθεί - είθε με το λιγότερο δυνατό κόστος - φέρνοντας νέα ώθηση στην ανάπτυξη με αναγκαία την προϋπόθεση να μη διασπαστεί η κοινωνική συνοχή και να μην επικρατήσουν υπερβολές και ακρότητες.
Ας μην διαφεύγει της προσοχής πως «όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες». Κάθε ακμή φέρνει την παρακμή και μετά από κάθε την παρακμή «το πτηνό φοίνικας» αναγεννιέται από την τέφρα του.
Η κ ρ ί σ η τ ο υ 1 9 3 0
Στο ξεκίνημα της ζοφερής, οικονομικά, χρονιάς του 1930, η Ελλάδα βρισκόταν στα νύχια μιας παγκόσμιας οικονομικής περιδίνησης, αντίστοιχης με τη σημερινή. Και ενώ διαφέρουν τα χαρακτηριστικά των εποχών οι κάποιες συνέπειες είναι πανομοιότυπες σαν από καρμπόν.
Όσο κι αν είναι οδυνηρή η διαπίστωση και ηχεί δυσάρεστα στα αυτιά σε μια κακή συγκυρία, όπως αυτή, που απαιτεί ενθάρρυνση και αισιοδοξία, είναι ιστορικά διακριβωμένο πως το θλιβερότερο επακόλουθο των κρίσεων, αδιαμφισβήτητα, είναι οι πτωχεύσεις επαγγελματιών, βιομηχάνων και εμπόρων, γεγονός που συνεπάγεται το κλείσιμο καταστημάτων και επιχειρήσεων και την αύξηση της στρατιάς των ανέργων υπαλλήλων και εργατών.
Την άνθηση της βιομηχανίας από το 1925 και εντεύθεν, με διαθέσιμα χιλιάδες εργατικά χέρια προσφύγων μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, ακολούθησε κύμα χιλιάδων πτωχεύσεων, όπως μαρτυρεί ο επίσημος κατάλογος του Πρωτοδικείου Αθηνών που δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 1930, στην εφημερίδα «Εμπρός».
Στο τελευταίο τρίμηνο του 1929, το φαινόμενο των πτωχεύσεων είχε ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Σωρός ήταν οι αιτήσεις πτώχευσης στο Πρωτοδικείο και εκατοντάδες, ημερησίως, τα διαμαρτυρημένα γραμμάτια επισημαίνει το ίδιο δημοσίευμα.
Η εφημερίδα, χαρακτηρίζει το κράτος ως το σκληρότερο πιστωτή και ζητά την απόλυση των κρατουμένων για χρέη (φυλακίζονταν για 200 δραχμές χρέος!). Προτείνει δε να έχουν οι πληττόμενοι τη δυνατότητα κήρυξης χρεοστασίου χωρίς να φυλακίζονται ώστε να μπορούν να δουλέψουν για να πληρώσουν τα χρέη τους.
Χαρακτηριστική είναι και η αναφορά του διευθυντή των φυλακών στο παράδειγμα του μακαριστού μητροπολίτη Αθηνών Χρυσοστόμου που πέτυχε με εράνους την αποφυλάκιση δέκα κρατουμένων για χρέη, των οποίων τα παιδιά πεινούσαν, ενώ οι ίδιοι «σάπιζαν» στη φυλακή για πεντακόσιες δραχμές χωρίς τη δυνατότητα να εργαστούν και να ξεχρεώσουν.
Ακολουθεί μία ενδεικτική αναφορά ονομάτων επαγγελματιών, όπου η ποικιλία των επαγγελμάτων αποδεικνύει πως η κρίση έπληξε όλους τους κλάδους και όλα τα καταστήματα, από τα είδη διατροφής και επιβίωσης μέχρι τα είδη πολυτελείας: Ταγκόπουλος, Χρηματομεσίτης, Παναγιωτίδης Εργοστάσιον Πλεκτικής, Τζώντης Κρεοπώλης, Αλ Κάιν Τάπητες, Ανώνυμος Ελληνική Εταιρία Πλινθοποιῒας, Λεμπεσόπουλος Ηλεκτρικά, Δίγκας Αρώματα, Βεντουράκος Μεταξωτά, Γιαννουλάκος Επιχειρήσεις Μεταφορών, Αυγερινός Γυναικείοι Πίλοι (καπέλα), Αλεξόπουλος Δέρματα, Καλόγερος Εδώδιμα, Κατσολιέρης Αποικιακά, Θεοφανόπουλος Ψιλικά, Κουτσούρης Έτοιμα Ενδύματα, κτλ.
Άνω και κάτω: Διαφημίσεις του 1930 στο περιοδικό «Νουμάς»
Το πρωτοσέλιδο της εν λόγω εφημερίδας με πηχυαίους τίτλους αποτύπωνε την τραγικότητα της κατάστασης σε άρθρο του Μήτσου Δειλινού: «ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΤΩΧΩΝ ΚΡΑΤΟΥΝΤΑΙ ΔΙΑ ΧΡΕΗ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΕΙΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ΠΟΥ ΜΑΣΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.- ΑΘΩΟΙ ΠΟΛΙΤΑΙ ΡΙΠΤΟΝΤΑΙ ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΣΤΟΡΓΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΕΙΣ ΤΑΣ ΦΥΛΑΚΑΣ ΔΙΟΤΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΔΥΣΠΡΑΓΙΑΣ ΔΕΝ ΕΦΑΝΗΣΑΝ ΣΥΝΕΠΕΙΣ ΕΙΣ Τας ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΩΝ.- ΠΩΣ ΔΙΑΛΥΟΝΤΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΙ.- Η ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ».
Σε τελική ανάλυση, αυτό που συγκρατεί ο ερευνητής, πέρα από τη γνώση του ιστορικού παρελθόντος, είναι η παρήγορη διαπίστωση πως δεν έλειπαν τα φωτεινά παραδείγματα ανθρώπων που συμμερίζονταν έμπρακτα τον ανθρώπινο πόνο του συμπολίτη τους.
Ένα τέτοιο πρόσωπο υπήρξε και ο διευθυντής των φυλακών, με το επώνυμο Νίκου, ο οποίος διέθεσε μέχρι πεντάρας τις 10.000 δραχμές που κέρδισε από ένα λαχείο του Στόλου, για την αποφυλάκιση κρατουμένων για χρέη. Του χρωστάνε την ελευθερία τους δεκάδες κρατούμενοι για μερικά κατοστάρικα.
Και το επίμαχο πρωτοσέλιδο καταλήγει με την ακόλουθη αιχμηρή κορωνίδα: «Είναι αίσχος να κρατούνται φυλακισμένοι άνθρωποι οφείλοντες στο Δημόσιο μερικά εκατοστάρικα τα οποία και όταν εισπραχθούν θα εξοδευθούν με σπατάλην δια την πολυτελή αποστολήν εις Γενεύην και Χάγην μερικών χρυσοκανθάρων του υπουργείου των Εξωτερικών ή δια το γαμήλιον ταξείδιον κανενός άλλου υπουργού».
Σ ε κ ρ ί σ η κ α ι τ ο Χ.Α.Α. τ ο υ 1 9 3 0
Το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου του 1930, στο μεσουράνημα της παγκόσμιας κρίσης, άρχισε μια ανεξέλεγκτη καθοδική κούρσα για τη μετοχή μιας βιομηχανικής εταιρίας, της Ανωνύμου Εταιρίας Ελληνικών Λιπασμάτων, μίας από τις μεγαλύτερες και παλαιότερες βιομηχανικές μονάδες της χώρας, που ιδρύθηκε το 1909 από ομάδα τραπεζιτών, βιομηχάνων, εμπόρων και τεχνιτών και ήταν η πρώτη που έκανε παραγωγή χημικών λιπασμάτων στη χώρα.
Η πτώση μάλιστα ήταν τόσο μεγάλη ώστε χρειάστηκε να παρέμβει η Εθνική τράπεζα και με αγορές μεγάλου αριθμού μετοχών, στις συνεδριάσεις της 17ης και 18ης Ιανουαρίου, να αποτρέψει τη γενίκευση του κακού.
Η τονωτική ένεση που κράτησε μόνο λίγες μέρες και ανακούφισε προσωρινά την αγορά.
Στις 22 Ιανουαρίου, ωστόσο σημειώθηκε σοβαρή υποτίμηση όλων των μετοχών που θεωρήθηκε προάγγελος μεγαλύτερης πτώσης. Σε σύσκεψη των μελών του Χρηματιστηρίου εκφράστηκαν φόβοι για επικείμενη καταστροφή.
Κλήθηκε και πάλι η Εθνική Τράπεζα, κατόπιν παρακλήσεων της Επιτροπής του Χρηματιστηρίου να περισώσει την κατάσταση, όπως και έγινε. Προέβη άμεσα σε αθρόες αγορές.
Οι επανειλημμένες παρεμβάσεις της ΕΤΕ για την υποστήριξη της χρηματαγοράς σε συνδυασμό με την αντίδραση της αγοράς μετά από μεγάλη περίοδο συνεχόμενης πτώσης έφεραν κάποια σταθεροποίηση της κατάστασης.
Συνεχίζεται….
Περισσότερες πληροφορίες για την ιστορία του Χρηματιστηρίου Αθηνών θα βρείτε στο λεύκωμα:
Αγώνας Ευθύνης
Σωματείον Χρηματιστηρίου Αθηνών
.
Μodus vivendi, modus operandi
Όσο ο οικονομικός κλοιός σφίγγει, οι Έλληνες καλούνται επειγόντως να αναθεωρήσουν και το modus vivendi και το modus operandi για να χρησιμοποιήσουμε δυο, διεθνώς, παγιωμένες λατινικές ορολογίες.
Τόσο το modus vivendi με τη διφορούμενη έννοια του τρόπου ζωής αλλά και με την άλλη του ερμηνεία, της προσωρινής συμφωνίας μεταξύ διαφωνούντων μερών, όσο και το modus operandi με την έννοια του τρόπου λειτουργίας μπαίνουν σε τροχιά επαναπροσδιορισμού, απολύτως αναγκαίου για την επιβίωση ατόμων και λαού στην Ελλάδα της κρίσης του 2010.
Το γύρισμα του τροχού στα περασμένα διαβεβαιώνει πως και αυτός ο κρίκος στην αλυσίδα της ιστορίας θα ολοκληρωθεί - είθε με το λιγότερο δυνατό κόστος - φέρνοντας νέα ώθηση στην ανάπτυξη με αναγκαία την προϋπόθεση να μη διασπαστεί η κοινωνική συνοχή και να μην επικρατήσουν υπερβολές και ακρότητες.
Ας μην διαφεύγει της προσοχής πως «όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες». Κάθε ακμή φέρνει την παρακμή και μετά από κάθε την παρακμή «το πτηνό φοίνικας» αναγεννιέται από την τέφρα του.
Η κ ρ ί σ η τ ο υ 1 9 3 0
Στο ξεκίνημα της ζοφερής, οικονομικά, χρονιάς του 1930, η Ελλάδα βρισκόταν στα νύχια μιας παγκόσμιας οικονομικής περιδίνησης, αντίστοιχης με τη σημερινή. Και ενώ διαφέρουν τα χαρακτηριστικά των εποχών οι κάποιες συνέπειες είναι πανομοιότυπες σαν από καρμπόν.
Όσο κι αν είναι οδυνηρή η διαπίστωση και ηχεί δυσάρεστα στα αυτιά σε μια κακή συγκυρία, όπως αυτή, που απαιτεί ενθάρρυνση και αισιοδοξία, είναι ιστορικά διακριβωμένο πως το θλιβερότερο επακόλουθο των κρίσεων, αδιαμφισβήτητα, είναι οι πτωχεύσεις επαγγελματιών, βιομηχάνων και εμπόρων, γεγονός που συνεπάγεται το κλείσιμο καταστημάτων και επιχειρήσεων και την αύξηση της στρατιάς των ανέργων υπαλλήλων και εργατών.
Την άνθηση της βιομηχανίας από το 1925 και εντεύθεν, με διαθέσιμα χιλιάδες εργατικά χέρια προσφύγων μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, ακολούθησε κύμα χιλιάδων πτωχεύσεων, όπως μαρτυρεί ο επίσημος κατάλογος του Πρωτοδικείου Αθηνών που δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 1930, στην εφημερίδα «Εμπρός».
Στο τελευταίο τρίμηνο του 1929, το φαινόμενο των πτωχεύσεων είχε ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Σωρός ήταν οι αιτήσεις πτώχευσης στο Πρωτοδικείο και εκατοντάδες, ημερησίως, τα διαμαρτυρημένα γραμμάτια επισημαίνει το ίδιο δημοσίευμα.
Η εφημερίδα, χαρακτηρίζει το κράτος ως το σκληρότερο πιστωτή και ζητά την απόλυση των κρατουμένων για χρέη (φυλακίζονταν για 200 δραχμές χρέος!). Προτείνει δε να έχουν οι πληττόμενοι τη δυνατότητα κήρυξης χρεοστασίου χωρίς να φυλακίζονται ώστε να μπορούν να δουλέψουν για να πληρώσουν τα χρέη τους.
Χαρακτηριστική είναι και η αναφορά του διευθυντή των φυλακών στο παράδειγμα του μακαριστού μητροπολίτη Αθηνών Χρυσοστόμου που πέτυχε με εράνους την αποφυλάκιση δέκα κρατουμένων για χρέη, των οποίων τα παιδιά πεινούσαν, ενώ οι ίδιοι «σάπιζαν» στη φυλακή για πεντακόσιες δραχμές χωρίς τη δυνατότητα να εργαστούν και να ξεχρεώσουν.
Ακολουθεί μία ενδεικτική αναφορά ονομάτων επαγγελματιών, όπου η ποικιλία των επαγγελμάτων αποδεικνύει πως η κρίση έπληξε όλους τους κλάδους και όλα τα καταστήματα, από τα είδη διατροφής και επιβίωσης μέχρι τα είδη πολυτελείας: Ταγκόπουλος, Χρηματομεσίτης, Παναγιωτίδης Εργοστάσιον Πλεκτικής, Τζώντης Κρεοπώλης, Αλ Κάιν Τάπητες, Ανώνυμος Ελληνική Εταιρία Πλινθοποιῒας, Λεμπεσόπουλος Ηλεκτρικά, Δίγκας Αρώματα, Βεντουράκος Μεταξωτά, Γιαννουλάκος Επιχειρήσεις Μεταφορών, Αυγερινός Γυναικείοι Πίλοι (καπέλα), Αλεξόπουλος Δέρματα, Καλόγερος Εδώδιμα, Κατσολιέρης Αποικιακά, Θεοφανόπουλος Ψιλικά, Κουτσούρης Έτοιμα Ενδύματα, κτλ.
Άνω και κάτω: Διαφημίσεις του 1930 στο περιοδικό «Νουμάς»
Το πρωτοσέλιδο της εν λόγω εφημερίδας με πηχυαίους τίτλους αποτύπωνε την τραγικότητα της κατάστασης σε άρθρο του Μήτσου Δειλινού: «ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΤΩΧΩΝ ΚΡΑΤΟΥΝΤΑΙ ΔΙΑ ΧΡΕΗ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΕΙΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ΠΟΥ ΜΑΣΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.- ΑΘΩΟΙ ΠΟΛΙΤΑΙ ΡΙΠΤΟΝΤΑΙ ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΣΤΟΡΓΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΕΙΣ ΤΑΣ ΦΥΛΑΚΑΣ ΔΙΟΤΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΔΥΣΠΡΑΓΙΑΣ ΔΕΝ ΕΦΑΝΗΣΑΝ ΣΥΝΕΠΕΙΣ ΕΙΣ Τας ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΩΝ.- ΠΩΣ ΔΙΑΛΥΟΝΤΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΙ.- Η ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ».
Σε τελική ανάλυση, αυτό που συγκρατεί ο ερευνητής, πέρα από τη γνώση του ιστορικού παρελθόντος, είναι η παρήγορη διαπίστωση πως δεν έλειπαν τα φωτεινά παραδείγματα ανθρώπων που συμμερίζονταν έμπρακτα τον ανθρώπινο πόνο του συμπολίτη τους.
Ένα τέτοιο πρόσωπο υπήρξε και ο διευθυντής των φυλακών, με το επώνυμο Νίκου, ο οποίος διέθεσε μέχρι πεντάρας τις 10.000 δραχμές που κέρδισε από ένα λαχείο του Στόλου, για την αποφυλάκιση κρατουμένων για χρέη. Του χρωστάνε την ελευθερία τους δεκάδες κρατούμενοι για μερικά κατοστάρικα.
Και το επίμαχο πρωτοσέλιδο καταλήγει με την ακόλουθη αιχμηρή κορωνίδα: «Είναι αίσχος να κρατούνται φυλακισμένοι άνθρωποι οφείλοντες στο Δημόσιο μερικά εκατοστάρικα τα οποία και όταν εισπραχθούν θα εξοδευθούν με σπατάλην δια την πολυτελή αποστολήν εις Γενεύην και Χάγην μερικών χρυσοκανθάρων του υπουργείου των Εξωτερικών ή δια το γαμήλιον ταξείδιον κανενός άλλου υπουργού».
Σ ε κ ρ ί σ η κ α ι τ ο Χ.Α.Α. τ ο υ 1 9 3 0
Το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου του 1930, στο μεσουράνημα της παγκόσμιας κρίσης, άρχισε μια ανεξέλεγκτη καθοδική κούρσα για τη μετοχή μιας βιομηχανικής εταιρίας, της Ανωνύμου Εταιρίας Ελληνικών Λιπασμάτων, μίας από τις μεγαλύτερες και παλαιότερες βιομηχανικές μονάδες της χώρας, που ιδρύθηκε το 1909 από ομάδα τραπεζιτών, βιομηχάνων, εμπόρων και τεχνιτών και ήταν η πρώτη που έκανε παραγωγή χημικών λιπασμάτων στη χώρα.
Η πτώση μάλιστα ήταν τόσο μεγάλη ώστε χρειάστηκε να παρέμβει η Εθνική τράπεζα και με αγορές μεγάλου αριθμού μετοχών, στις συνεδριάσεις της 17ης και 18ης Ιανουαρίου, να αποτρέψει τη γενίκευση του κακού.
Η τονωτική ένεση που κράτησε μόνο λίγες μέρες και ανακούφισε προσωρινά την αγορά.
Στις 22 Ιανουαρίου, ωστόσο σημειώθηκε σοβαρή υποτίμηση όλων των μετοχών που θεωρήθηκε προάγγελος μεγαλύτερης πτώσης. Σε σύσκεψη των μελών του Χρηματιστηρίου εκφράστηκαν φόβοι για επικείμενη καταστροφή.
Κλήθηκε και πάλι η Εθνική Τράπεζα, κατόπιν παρακλήσεων της Επιτροπής του Χρηματιστηρίου να περισώσει την κατάσταση, όπως και έγινε. Προέβη άμεσα σε αθρόες αγορές.
Οι επανειλημμένες παρεμβάσεις της ΕΤΕ για την υποστήριξη της χρηματαγοράς σε συνδυασμό με την αντίδραση της αγοράς μετά από μεγάλη περίοδο συνεχόμενης πτώσης έφεραν κάποια σταθεροποίηση της κατάστασης.
Συνεχίζεται….
Περισσότερες πληροφορίες για την ιστορία του Χρηματιστηρίου Αθηνών θα βρείτε στο λεύκωμα:
Αγώνας Ευθύνης
Σωματείον Χρηματιστηρίου Αθηνών
.
Δευτέρα 19 Απριλίου 2010
"...Μηδέ αλυσίδα στου Ρωμιού και στ΄ αγεριού το πόδι" - ΛΟΓΟΣ του ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ
ΛΟΓΟΣ του ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑΣ του 1821.
(Εκφωνήθηκε στην Πλατεία Ηρώων της Πόλης, στον επίσημο εορτασμό της 25ης Μαρτίου του 1821)
«Ελληνίδες, Έλληνες,
Ασπροπυργιώτισσες κι Ασπροπυργιώτες,
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, σε τούτη την Πλατεία, που αφιερώσαμε στους ήρωες του Ελληνισμού, για να τιμήσουμε τη μνήμη, να παραδειγματιστούμε από τη θυσία, όλων εκείνων των προγόνων μας, που αγωνίστηκαν για να ελευθερωθεί, τούτος ο Τόπος, από ζυγό δουλείας, που διήρκεσε τέσσερις αιώνες!
Εκατόν ογδόντα εννιά χρόνια, από εκείνη την Άνοιξη, του 1821, στέκομαι απέναντί σας, με γνώμονα τα λόγια του εθνικού μας ποιητή: «Το έθνος, πρέπει να μάθει, να θεωρεί εθνικό, ό,τι είναι αληθινό»!
Κι έχουμε υποχρέωση, αφού η κατεστημένη Πολιτεία, αφού η πνευματική μας ηγεσία, κρατούν αποστάσεις απ΄ την αλήθεια, που ελευθερώνει, να την ψηλαφίσουμε μόνοι μας!
Για να μας χρησιμεύσει, ως οδηγός, ως άσβεστος φάρος, στην τρικυμία που ζούμε. Ως φάρμακο, για να αντιμετωπίσουμε την εθνική κατάθλιψη, που μας κατέλαβε, όλους τους Έλληνες!
Έλληνες του Ασπρόπυργου,
Πήρα την απόφαση, να σταθώ -σήμερα- μπροστά σας, όχι για να επαναλάβω, κάποια γνωστά λόγια, για το θαύμα του 1821!
Αλλά, για να σας προτρέψω, με απαρχή, τούτες τις κρίσιμες ώρες, που διέρχεται η Πατρίδα μας, να ξεκινήσουμε μια σταυροφορία, να προετοιμάσουμε, να εργαστούμε για την Έγερση, που έχει ανάγκη η Ελλάδα!
Γιατί είναι η ώρα, ο Τόπος μας, να εξορίσει διαπαντός, από τη συλλογική μας μνήμη, απ΄ τη δημόσια ζωή, τις μισές αλήθειες, που είναι χειρότερες, και από τα μεγαλύτερα ψεύδη! Πρωτίστως, έχουμε υποχρέωση, να απαιτήσουμε και να επιβάλλουμε, τον πλήρη, τον απόλυτο σεβασμό, σε όλους εκείνους, τους αληθινούς ήρωες, που έταξαν την ψυχή τους, στα ιδανικά της Πατρίδας και της Λευτεριάς, για να μην ζούμε -σήμερα- εμείς, υπόδουλοι στους Τούρκους!
Ας αναλογιστούμε, λοιπόν: Πώς έφτασαν, οι πρόγονοί μας, στον ξεσηκωμό του 1821; Ποιές ήταν οι αφετηρίες τους; Για ποιά πράγματα αγωνίστηκαν; και τί κέρδισαν; Ποιοί υπονόμευσαν, και πώς, όσα κατέκτησαν με αίμα και θυσίες; Είχαν, εθνική συνείδηση; Ή μήπως την απέκτησαν εκ των υστέρων, κατασκευασμένη σε «εργαστήρια Ιστορίας», όπως προπαγανδίζουν κάποιοι, που πληρώνονται από τον ιδρώτα, από το αίμα του ελληνικού Λαού;
Απαντά, στα ερωτήματα αυτά, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, από το Ιάσιο, στις 24 Φεβρουαρίου του 1821, με τούτα τα λόγια:
«.Ας καλέσουμε, ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες, την ελευθερία, στη γη της Ελλάδος! Ας πολεμήσουμε, στους τάφους των πατέρων μας, οι οποίοι, για να μας αφήσουν ελευθέρους, πολέμησαν και πέθαναν εκεί. .Το αίμα των τυράννων, δεν είναι δεκτό, στη σκιά του Θηβαίου Επαμεινώνδα, του Αθηναίου Θρασύβουλου. Στα όπλα, λοιπόν, η Πατρίδα, μας προσκαλεί!»
Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, πού βρίσκουν το θράσος, όλοι αυτοί που αγωνίζονται να μας πείσουν, πως γίναμε εκ των υστέρων Έλληνες; Κι αφού υπηρετούν αλλότριους στόχους, εμείς, γιατί τους ανεχόμαστε; Γιατί τους επιτρέπουμε, να προσπαθούν, να διδάξουν στα παιδιά μας «ανάπηρη ιστορία»;
Γιατί αφήνουμε αναπάντητες, τις προκλήσεις κάποιων, που επιχειρούν να καπηλευτούν ήρωες του 1821; Να τους παρουσιάζουν, ως μη Έλληνες, ως πολέμαρχους άλλων Εθνών;
Στις 28 Ιουνίου, του 1821, ο Μάρκος Μπότσαρης κι ο Κίτσος Τζαβέλας, σε προκήρυξη τους, προς τους κατοίκους της Πάργας, διακηρύσσουν:
«Είμεθα Έλληνες, πιστοί στον όρκο μας, σταθεροί στην απόφαση μας, και με το Σταυρό μπροστά, και τα όπλα στα χέρια, προτιμάμε να κατεβούμε στους τάφους, χριστιανοί και ελεύθεροι, παρά να ζήσουμε σκλάβοι, χωρίς θρησκεία, χωρίς πατρίδα, χωρίς τιμή»!
Πώς τολμούν, λοιπόν, όχι μόνο ξένοι προπαγανδιστές, αλλά και κάποιοι ελληνόφωνοι, δήθεν επιστήμονες, να αμφισβητούν την ελληνικότητα, των συγκεκριμένων, και άλλων πολλών καπεταναίων, που ήταν Αρβανίτες, σαν κι εμάς, τους ιδρυτές αυτής της Πόλης;
Πώς τολμά, το Στέϊτ Ντιπάρτμεντ, να συνεχίζει το ίδιο, μονότονο, προκλητικό τροπάριο, περί Εθνικής Μειονότητας Αρβανιτών στην Ελλάδα; Πού βασίζεται ο διαρκής πόλεμος, σε βάρος της χώρας μας;
Συμπατριώτισσες και Συμπατριώτες,
περιμένουμε χρόνια, από τους ταγούς μας, πολιτικούς και πνευματικούς, κοντά δύο αιώνες, να μιλήσουν τη γλώσσα της αλήθειας, να δώσουν, σ' αυτό το Λαό, τη δυνατότητα να αντιληφθεί, σε τί οφείλονται τα δεινά κι οι εθνικές καταστροφές, που βιώνει αυτός ο Τόπος.
Για να σηκωθούμε, επιτέλους! Να δικαιώσουμε, τους πόθους και τα οράματά μας!
Άκρα του Τάφου σιωπή!
Ε, λοιπόν, 189 χρόνια μετά, την ώρα που κορυφώνεται η αγωνία μας, για το μέλλον της Ελλάδας, υπερχρεωμένης και περίγελο όλης της οικουμένης, ας γίνουμε εμείς οι σταυροφόροι της αλήθειας!
Ας πούμε, ας αντιληφθούμε επιτέλους, ότι όσα διέσωσαν οι προγονοί μας, επί τέσσερις αιώνες, όσα θυσίασαν, οι Έλληνες Επαναστάτες, με απαρχή την άνοιξη του 1821, υποθηκεύτηκαν στο βωμό των δανειστών μας! Δύο δάνεια, του 1824 και του 1825, ύψους δύο εκατομμυρίων, οκτακοσίων χιλιάδων λιρών, ήταν αυτά που υποκίνησαν την εμφύλια διαμάχη, αυτή, που έθεσε σε κίνδυνο, την έκβαση της Επανάστασης του 1821.
«Όταν μιλάει ο χρυσός, τα πάντα είναι άχρηστα», έλεγε ο Γκούρας, που από θαρραλέος καπετάνιος, έγινε συνώνυμος της ψυχικής φθοράς που προκλήθηκε, με τα αργύρια των δανείων.
«Νόμος και ισχύς οι λίρες των δανείων»! Μ΄ αυτές εξαγοράζονταν οι πάντες! Μ΄ αυτές, οι δανειστές μας, διέφθειραν διαχρονικά, τον κοινοβουλευτισμό και τη διοίκηση! Και το 1825, κηρύχτηκε η πρώτη πτώχευση!
Όταν ανέλαβε η Κυβέρνηση Ζαΐμη, στο ταμείο του αγώνα, βρήκε μόνο 16 γρόσια, δηλαδή, ούτε μια ακέραια λίρα! Χρωστούσαμε ήδη, 2,8 εκατομμύρια λίρες, από τις οποίες, «στο χέρι», οι Επαναστάτες είχαν πάρει μόνο τις 800 χιλιάδες!
Τα άλλα ήταν «έξοδα», «κρατήσεις», για το «κοινωνικό έργο» των Τραπεζιτών, αδελφών Ρικάρντο, από την Αγγλία, και Ρότσιλντ, από τη Γαλλία. Κι έκτοτε, η Ελλάδα πορεύεται, με εκείνη τη θηλιά στο λαιμό του έθνους!
Κρίμα στις θυσίες, των ανώνυμων και επώνυμων αγωνιστών, των άγνωστων ηρώων και των γνωστών καπεταναίων! Η λευτεριά μας, κατάντησε κλοτσοσκούφι των δανειστών μας! Τα οράματά μας, παιχνίδι στα χέρια των διεθνών τοκογλύφων!
Δεύτερη χρεωκοπία, το 1843. Τρίτη χρεωκοπία , το 1893. Το 1898, η Ελλάδα, υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο.
Από το 1824, ως σήμερα, πορευτήκαμε, με πάνω από 100, εξωτερικά δάνεια κάθε μορφής. Με ληστρική φορολογία στα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα! Έρμαιο των δανειστών μας, που έγιναν οι κρυφοί, και καμιά φορά, οι φανεροί εξουσιαστές, αυτού του Τόπου, την ώρα που όλοι εμείς παριστάναμε, πως διαφεντεύουμε την Πατρίδα μας!
Σε ποια βαθμίδα της Εκπαίδευσης, τα διδάσκονται αυτά οι νέοι μας; Σε ποια συζήτηση, στα Μέσα Ενημέρωσης ή στο Ναό της Δημοκρατίας μας, αναλύθηκε ποτέ, αυτή, η γάγγραινα του έθνους μας;
Σε ποια επέτειο, οι ταγοί μας, μας μίλησαν ξεκάθαρα, για τους λόγους που διαιωνίζουν την ξενοδουλεία και την εξάρτηση; Πότε ξεκίνησε, μια σοβαρή προσπάθεια, να βγούμε από το βούρκο;
Ελληνίδες και Έλληνες,
Ασπροπυργιώτισσες και Ασπροπυργιώτες,
Αν δεν βάλουμε τέλος, στο φαύλο κύκλο, των θυσιών χωρίς ελπίδα, δε δικαιούμαστε να παριστάνουμε, πως τιμούμε την εξέγερση του 1821. Αυτή, θα παραμείνει αιώνιο σύμβολο, το οποίο θα διδάσκει, στους λαούς όλου του κόσμου, τη δύναμη που κρύβει μέσα του ο Έλληνας, αλλά και την εγκληματική μαεστρία, με την οποία, το διεθνές τραπεζικό κεφάλαιο, μας κρατά, φόρου και αίματος υποτελείς, για 189 Χρόνια!
Αν θέλουμε, λοιπόν, να λέμε, πως τιμούμε τους ήρωες, που δεν προσκύνησαν τον Τούρκο κατακτητή, για πάνω από τέσσερις αιώνες, έχουμε υποχρέωση να αντιληφθούμε, στις πραγματικές τους διαστάσεις, και το 1821, αλλά και όσα ακολούθησαν!
Σήμερα, που πολλαπλασιάζονται οι φόβοι μας για το μέλλον, επιβάλλεται να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους! Να προχωρήσουμε ενωμένοι, με σχέδιο και όραμα!
Τιμή στο 1821, σημαίνει πρώτα από όλα, απόφαση να εγερθούμε! Να αποθέσουμε, στο κατώφλι των δύσκολων χρόνων, που έρχονται, όλα τα ελαττώματα, που μας βοήθησαν να αποκτήσουμε!
Να εγερθούμε, όποιο κι αν είναι το κόστος! Να αντιμετωπίσουμε την οικονομική τρομοκρατία, που χτυπά την Ελλάδα και τους Έλληνες, που είναι χειρότερη κι από τη δεσποτεία του Σουλτάνου!
Η τιμή στου Ήρωες του 1821, επιβάλλει να πούμε «ΟΧΙ»! στην πτώχευση του Λαού μας! «Όχι»! στην εξαθλίωση, των πολλών νεόπτωχων, και στην προκλητική καλοπέραση των νεόπλουτων!
Τιμή στους Ήρωες, της εξέγερσης του ΄21, σημαίνει επιτέλους, να διαφεντέψουμε τον Τόπο μας! Αλλά, για να εγερθούμε, θα πρέπει πρώτα, να απαιτήσουμε, να γίνουν ευρύτατα γνωστά, συνείδηση όλων, όσα μας κρατούν στο χείλος του γκρεμού! Για να μας παραδειγματίσουν όλους, και κυρίως , τα παιδιά μας!
Για να συμβεί όμως κάτι τέτοιο, θα πρέπει να εξοστρακίσουμε τους τοποτηρητές, τους εγγυητές των συμφερόντων, αυτών που ρουφούν, κάθε ικμάδα της Ελλάδας, και το αίμα του Ελληνικού Λαού! Αυτούς, που καλλιεργούν την πνευματική σύγχυση, που μας αποκόπτουν μεθοδικά από τις ρίζες μας, τους εθνομηδενιστές, τους υπαλλήλους της «νέας τάξης»!
Αδέλφια Ασπροπυργιώτες,
Έλληνες και Ελληνίδες,
Τούτη, τη μέρα της εθνεγερσίας, ας είναι η απαρχή, για να πάψουμε να αναλωνόμαστε, σε ζήτω και γεια μας! Αν τιμούμε, αυτούς που προετοίμασαν τον Εθνικό ξεσηκωμό, έχουμε υποχρέωση, να απαιτήσουμε μιαν άλλη Παιδεία! Να χτίσουμε μιαν άλλη Πολιτεία! Με θεμέλιο την αλήθεια, την ιστορική και πολιτιστική μας κληρονομιά! Να προασπισθούμε τις λαϊκές κατακτήσεις! Να υποχρεώσουμε, σε αναλογική συμμετοχή στις θυσίες, όλους αυτούς που θησαύρισαν, σε βάρος του απλού, του εργαζόμενου Έλληνα, ξεπουλώντας την ψυχή τους στο διάβολο, κι υπονομεύοντας την υπόσταση της Χώρας μας !
Τιμή στο ορόσημο 1821, σημαίνει επίσης: Να αποδοκιμάσουμε, κάθε σχέδιο εξόντωσης του κοινοτισμού μας, κάθε προσπάθεια υπονόμευσης της τοπικής Δημοκρατίας, κάθε προσπάθεια μετατροπής της, σε κακέκτυπο του σκληρού, του απάνθρωπου και απόμακρου κράτους μας! Να πολεμήσουμε, κάθε ψεύτικο άλλοθι, που επιχειρεί να δικαιολογήσει, να ρίξει αλλού τις ευθύνες, για το θάνατο της διοικητικής λειτουργίας της χώρας!
Να σταθούμε, μαχητικά, με αποφασιστικότητα και ορμή, απέναντι στους αποδομητές της Δημοκρατίας και της Κοινωνίας μας! Στους «πλασιέ της υποτέλειας»! Τους διαμορφωτές της παρακμής αυτού του τόπου, τους βιαστές της ψυχής του Λαού μας!
Χρόνια μας ποτίζουν δηλητήριο! Χρόνια εργάζονται, από το χώρο της Παιδείας, για να μην υπάρξει περίπτωση έγερσης, δικής μας ή των παιδιών μας! 189 χρόνια, ας αναλογιστούμε πού μας κατάντησαν, αυτοί που μας οδηγούν, κι εμείς που τους χειροκροτούμε: Οι κόποι κι οι θυσίες του Λαού μας, όχι μόνο δεν πιάνουν τόπο, αλλά κάθε μέρα που περνά, οι οφειλές της Πατρίδας μας, γιγαντώνονται!
Αν πράγματι, λοιπόν, τα ινδάλματα μας είναι, ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Ανδρούτσος, ο Τζαβέλας, ο δικός μας, ο Καπεταν-Μελέτης Βασιλείου, ο Μακρυγιάννης, ο Μπότσαρης, ας κάνουμε πράξη τις επιταγές τους! Ας διδαχτούμε, και από τα κατορθώματά τους, αλλά και από τα λάθη τους!
Την ώρα που οι δανειστές μας, μαζί με κάποιους ελληνώνυμους συνεργάτες τους, οραματίζονται την αναβίωση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, με την Ελλάδα, φόρου υποτελή και επαρχία της, την ώρα που ουδείς ταράζεται, ούτε στη θέα των τουρκικών πολεμικών πλοίων, που εδώ και πολλούς μήνες, έφτασαν να «κόβουν βόλτες» έξω από το Σούνιο, εμείς, έχουμε υποχρέωση, να θυμηθούμε το «Γέρο του Μωριά», και να βροντοφωνάξουμε, να κάνουμε πράξη, το: «φωτιά και τσεκούρι, στους προσκυνημένους»!
Μακάρι, αδέλφια Συμπατριώτες, να βρούμε τη δύναμη, μέσα από το διάλογο με τους Ήρωές μας, κι από σήμερα, να επαναλαμβάνουμε διαρκώς, να κάνουμε πράξη τους στίχους του μεγάλου μας ποιητή, του Γιάννη Ρίτσου, δείχνοντας το στήθος μας: «Σε τούτα εδώ, τα μάρμαρα, κακιά σκουριά δεν πιάνει! Μηδέ αλυσίδα στου Ρωμιού και στ΄ αγεριού το πόδι»!
Το χρωστάμε στο γένος μας, στους αγωνιστές της Τουρκοκρατίας, στους Λευτερωτές μας, του ΄21, σε όλους όσους έπεσαν μαχόμενοι, στους αγώνες της Πατρίδας, και κυρίως, το χρωστάμε στα παιδιά μας!
Εμπρός, λοιπόν, Συμπατριώτες, ασυμβίβαστα, συνειδητά, με πάθος, εμπρός, για της γενιάς μας το ΄21!»
ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ
*ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ, ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ, ΜΕΤΑΔΟΣΗ,ΠΡΟΒΟΛΗ
*ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ, ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ.
...
(Εκφωνήθηκε στην Πλατεία Ηρώων της Πόλης, στον επίσημο εορτασμό της 25ης Μαρτίου του 1821)
«Ελληνίδες, Έλληνες,
Ασπροπυργιώτισσες κι Ασπροπυργιώτες,
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, σε τούτη την Πλατεία, που αφιερώσαμε στους ήρωες του Ελληνισμού, για να τιμήσουμε τη μνήμη, να παραδειγματιστούμε από τη θυσία, όλων εκείνων των προγόνων μας, που αγωνίστηκαν για να ελευθερωθεί, τούτος ο Τόπος, από ζυγό δουλείας, που διήρκεσε τέσσερις αιώνες!
Εκατόν ογδόντα εννιά χρόνια, από εκείνη την Άνοιξη, του 1821, στέκομαι απέναντί σας, με γνώμονα τα λόγια του εθνικού μας ποιητή: «Το έθνος, πρέπει να μάθει, να θεωρεί εθνικό, ό,τι είναι αληθινό»!
Κι έχουμε υποχρέωση, αφού η κατεστημένη Πολιτεία, αφού η πνευματική μας ηγεσία, κρατούν αποστάσεις απ΄ την αλήθεια, που ελευθερώνει, να την ψηλαφίσουμε μόνοι μας!
Για να μας χρησιμεύσει, ως οδηγός, ως άσβεστος φάρος, στην τρικυμία που ζούμε. Ως φάρμακο, για να αντιμετωπίσουμε την εθνική κατάθλιψη, που μας κατέλαβε, όλους τους Έλληνες!
Έλληνες του Ασπρόπυργου,
Πήρα την απόφαση, να σταθώ -σήμερα- μπροστά σας, όχι για να επαναλάβω, κάποια γνωστά λόγια, για το θαύμα του 1821!
Αλλά, για να σας προτρέψω, με απαρχή, τούτες τις κρίσιμες ώρες, που διέρχεται η Πατρίδα μας, να ξεκινήσουμε μια σταυροφορία, να προετοιμάσουμε, να εργαστούμε για την Έγερση, που έχει ανάγκη η Ελλάδα!
Γιατί είναι η ώρα, ο Τόπος μας, να εξορίσει διαπαντός, από τη συλλογική μας μνήμη, απ΄ τη δημόσια ζωή, τις μισές αλήθειες, που είναι χειρότερες, και από τα μεγαλύτερα ψεύδη! Πρωτίστως, έχουμε υποχρέωση, να απαιτήσουμε και να επιβάλλουμε, τον πλήρη, τον απόλυτο σεβασμό, σε όλους εκείνους, τους αληθινούς ήρωες, που έταξαν την ψυχή τους, στα ιδανικά της Πατρίδας και της Λευτεριάς, για να μην ζούμε -σήμερα- εμείς, υπόδουλοι στους Τούρκους!
Ας αναλογιστούμε, λοιπόν: Πώς έφτασαν, οι πρόγονοί μας, στον ξεσηκωμό του 1821; Ποιές ήταν οι αφετηρίες τους; Για ποιά πράγματα αγωνίστηκαν; και τί κέρδισαν; Ποιοί υπονόμευσαν, και πώς, όσα κατέκτησαν με αίμα και θυσίες; Είχαν, εθνική συνείδηση; Ή μήπως την απέκτησαν εκ των υστέρων, κατασκευασμένη σε «εργαστήρια Ιστορίας», όπως προπαγανδίζουν κάποιοι, που πληρώνονται από τον ιδρώτα, από το αίμα του ελληνικού Λαού;
Απαντά, στα ερωτήματα αυτά, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, από το Ιάσιο, στις 24 Φεβρουαρίου του 1821, με τούτα τα λόγια:
«.Ας καλέσουμε, ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες, την ελευθερία, στη γη της Ελλάδος! Ας πολεμήσουμε, στους τάφους των πατέρων μας, οι οποίοι, για να μας αφήσουν ελευθέρους, πολέμησαν και πέθαναν εκεί. .Το αίμα των τυράννων, δεν είναι δεκτό, στη σκιά του Θηβαίου Επαμεινώνδα, του Αθηναίου Θρασύβουλου. Στα όπλα, λοιπόν, η Πατρίδα, μας προσκαλεί!»
Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, πού βρίσκουν το θράσος, όλοι αυτοί που αγωνίζονται να μας πείσουν, πως γίναμε εκ των υστέρων Έλληνες; Κι αφού υπηρετούν αλλότριους στόχους, εμείς, γιατί τους ανεχόμαστε; Γιατί τους επιτρέπουμε, να προσπαθούν, να διδάξουν στα παιδιά μας «ανάπηρη ιστορία»;
Γιατί αφήνουμε αναπάντητες, τις προκλήσεις κάποιων, που επιχειρούν να καπηλευτούν ήρωες του 1821; Να τους παρουσιάζουν, ως μη Έλληνες, ως πολέμαρχους άλλων Εθνών;
Στις 28 Ιουνίου, του 1821, ο Μάρκος Μπότσαρης κι ο Κίτσος Τζαβέλας, σε προκήρυξη τους, προς τους κατοίκους της Πάργας, διακηρύσσουν:
«Είμεθα Έλληνες, πιστοί στον όρκο μας, σταθεροί στην απόφαση μας, και με το Σταυρό μπροστά, και τα όπλα στα χέρια, προτιμάμε να κατεβούμε στους τάφους, χριστιανοί και ελεύθεροι, παρά να ζήσουμε σκλάβοι, χωρίς θρησκεία, χωρίς πατρίδα, χωρίς τιμή»!
Πώς τολμούν, λοιπόν, όχι μόνο ξένοι προπαγανδιστές, αλλά και κάποιοι ελληνόφωνοι, δήθεν επιστήμονες, να αμφισβητούν την ελληνικότητα, των συγκεκριμένων, και άλλων πολλών καπεταναίων, που ήταν Αρβανίτες, σαν κι εμάς, τους ιδρυτές αυτής της Πόλης;
Πώς τολμά, το Στέϊτ Ντιπάρτμεντ, να συνεχίζει το ίδιο, μονότονο, προκλητικό τροπάριο, περί Εθνικής Μειονότητας Αρβανιτών στην Ελλάδα; Πού βασίζεται ο διαρκής πόλεμος, σε βάρος της χώρας μας;
Συμπατριώτισσες και Συμπατριώτες,
περιμένουμε χρόνια, από τους ταγούς μας, πολιτικούς και πνευματικούς, κοντά δύο αιώνες, να μιλήσουν τη γλώσσα της αλήθειας, να δώσουν, σ' αυτό το Λαό, τη δυνατότητα να αντιληφθεί, σε τί οφείλονται τα δεινά κι οι εθνικές καταστροφές, που βιώνει αυτός ο Τόπος.
Για να σηκωθούμε, επιτέλους! Να δικαιώσουμε, τους πόθους και τα οράματά μας!
Άκρα του Τάφου σιωπή!
Ε, λοιπόν, 189 χρόνια μετά, την ώρα που κορυφώνεται η αγωνία μας, για το μέλλον της Ελλάδας, υπερχρεωμένης και περίγελο όλης της οικουμένης, ας γίνουμε εμείς οι σταυροφόροι της αλήθειας!
Ας πούμε, ας αντιληφθούμε επιτέλους, ότι όσα διέσωσαν οι προγονοί μας, επί τέσσερις αιώνες, όσα θυσίασαν, οι Έλληνες Επαναστάτες, με απαρχή την άνοιξη του 1821, υποθηκεύτηκαν στο βωμό των δανειστών μας! Δύο δάνεια, του 1824 και του 1825, ύψους δύο εκατομμυρίων, οκτακοσίων χιλιάδων λιρών, ήταν αυτά που υποκίνησαν την εμφύλια διαμάχη, αυτή, που έθεσε σε κίνδυνο, την έκβαση της Επανάστασης του 1821.
«Όταν μιλάει ο χρυσός, τα πάντα είναι άχρηστα», έλεγε ο Γκούρας, που από θαρραλέος καπετάνιος, έγινε συνώνυμος της ψυχικής φθοράς που προκλήθηκε, με τα αργύρια των δανείων.
«Νόμος και ισχύς οι λίρες των δανείων»! Μ΄ αυτές εξαγοράζονταν οι πάντες! Μ΄ αυτές, οι δανειστές μας, διέφθειραν διαχρονικά, τον κοινοβουλευτισμό και τη διοίκηση! Και το 1825, κηρύχτηκε η πρώτη πτώχευση!
Όταν ανέλαβε η Κυβέρνηση Ζαΐμη, στο ταμείο του αγώνα, βρήκε μόνο 16 γρόσια, δηλαδή, ούτε μια ακέραια λίρα! Χρωστούσαμε ήδη, 2,8 εκατομμύρια λίρες, από τις οποίες, «στο χέρι», οι Επαναστάτες είχαν πάρει μόνο τις 800 χιλιάδες!
Τα άλλα ήταν «έξοδα», «κρατήσεις», για το «κοινωνικό έργο» των Τραπεζιτών, αδελφών Ρικάρντο, από την Αγγλία, και Ρότσιλντ, από τη Γαλλία. Κι έκτοτε, η Ελλάδα πορεύεται, με εκείνη τη θηλιά στο λαιμό του έθνους!
Κρίμα στις θυσίες, των ανώνυμων και επώνυμων αγωνιστών, των άγνωστων ηρώων και των γνωστών καπεταναίων! Η λευτεριά μας, κατάντησε κλοτσοσκούφι των δανειστών μας! Τα οράματά μας, παιχνίδι στα χέρια των διεθνών τοκογλύφων!
Δεύτερη χρεωκοπία, το 1843. Τρίτη χρεωκοπία , το 1893. Το 1898, η Ελλάδα, υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο.
Από το 1824, ως σήμερα, πορευτήκαμε, με πάνω από 100, εξωτερικά δάνεια κάθε μορφής. Με ληστρική φορολογία στα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα! Έρμαιο των δανειστών μας, που έγιναν οι κρυφοί, και καμιά φορά, οι φανεροί εξουσιαστές, αυτού του Τόπου, την ώρα που όλοι εμείς παριστάναμε, πως διαφεντεύουμε την Πατρίδα μας!
Σε ποια βαθμίδα της Εκπαίδευσης, τα διδάσκονται αυτά οι νέοι μας; Σε ποια συζήτηση, στα Μέσα Ενημέρωσης ή στο Ναό της Δημοκρατίας μας, αναλύθηκε ποτέ, αυτή, η γάγγραινα του έθνους μας;
Σε ποια επέτειο, οι ταγοί μας, μας μίλησαν ξεκάθαρα, για τους λόγους που διαιωνίζουν την ξενοδουλεία και την εξάρτηση; Πότε ξεκίνησε, μια σοβαρή προσπάθεια, να βγούμε από το βούρκο;
Ελληνίδες και Έλληνες,
Ασπροπυργιώτισσες και Ασπροπυργιώτες,
Αν δεν βάλουμε τέλος, στο φαύλο κύκλο, των θυσιών χωρίς ελπίδα, δε δικαιούμαστε να παριστάνουμε, πως τιμούμε την εξέγερση του 1821. Αυτή, θα παραμείνει αιώνιο σύμβολο, το οποίο θα διδάσκει, στους λαούς όλου του κόσμου, τη δύναμη που κρύβει μέσα του ο Έλληνας, αλλά και την εγκληματική μαεστρία, με την οποία, το διεθνές τραπεζικό κεφάλαιο, μας κρατά, φόρου και αίματος υποτελείς, για 189 Χρόνια!
Αν θέλουμε, λοιπόν, να λέμε, πως τιμούμε τους ήρωες, που δεν προσκύνησαν τον Τούρκο κατακτητή, για πάνω από τέσσερις αιώνες, έχουμε υποχρέωση να αντιληφθούμε, στις πραγματικές τους διαστάσεις, και το 1821, αλλά και όσα ακολούθησαν!
Σήμερα, που πολλαπλασιάζονται οι φόβοι μας για το μέλλον, επιβάλλεται να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους! Να προχωρήσουμε ενωμένοι, με σχέδιο και όραμα!
Τιμή στο 1821, σημαίνει πρώτα από όλα, απόφαση να εγερθούμε! Να αποθέσουμε, στο κατώφλι των δύσκολων χρόνων, που έρχονται, όλα τα ελαττώματα, που μας βοήθησαν να αποκτήσουμε!
Να εγερθούμε, όποιο κι αν είναι το κόστος! Να αντιμετωπίσουμε την οικονομική τρομοκρατία, που χτυπά την Ελλάδα και τους Έλληνες, που είναι χειρότερη κι από τη δεσποτεία του Σουλτάνου!
Η τιμή στου Ήρωες του 1821, επιβάλλει να πούμε «ΟΧΙ»! στην πτώχευση του Λαού μας! «Όχι»! στην εξαθλίωση, των πολλών νεόπτωχων, και στην προκλητική καλοπέραση των νεόπλουτων!
Τιμή στους Ήρωες, της εξέγερσης του ΄21, σημαίνει επιτέλους, να διαφεντέψουμε τον Τόπο μας! Αλλά, για να εγερθούμε, θα πρέπει πρώτα, να απαιτήσουμε, να γίνουν ευρύτατα γνωστά, συνείδηση όλων, όσα μας κρατούν στο χείλος του γκρεμού! Για να μας παραδειγματίσουν όλους, και κυρίως , τα παιδιά μας!
Για να συμβεί όμως κάτι τέτοιο, θα πρέπει να εξοστρακίσουμε τους τοποτηρητές, τους εγγυητές των συμφερόντων, αυτών που ρουφούν, κάθε ικμάδα της Ελλάδας, και το αίμα του Ελληνικού Λαού! Αυτούς, που καλλιεργούν την πνευματική σύγχυση, που μας αποκόπτουν μεθοδικά από τις ρίζες μας, τους εθνομηδενιστές, τους υπαλλήλους της «νέας τάξης»!
Αδέλφια Ασπροπυργιώτες,
Έλληνες και Ελληνίδες,
Τούτη, τη μέρα της εθνεγερσίας, ας είναι η απαρχή, για να πάψουμε να αναλωνόμαστε, σε ζήτω και γεια μας! Αν τιμούμε, αυτούς που προετοίμασαν τον Εθνικό ξεσηκωμό, έχουμε υποχρέωση, να απαιτήσουμε μιαν άλλη Παιδεία! Να χτίσουμε μιαν άλλη Πολιτεία! Με θεμέλιο την αλήθεια, την ιστορική και πολιτιστική μας κληρονομιά! Να προασπισθούμε τις λαϊκές κατακτήσεις! Να υποχρεώσουμε, σε αναλογική συμμετοχή στις θυσίες, όλους αυτούς που θησαύρισαν, σε βάρος του απλού, του εργαζόμενου Έλληνα, ξεπουλώντας την ψυχή τους στο διάβολο, κι υπονομεύοντας την υπόσταση της Χώρας μας !
Τιμή στο ορόσημο 1821, σημαίνει επίσης: Να αποδοκιμάσουμε, κάθε σχέδιο εξόντωσης του κοινοτισμού μας, κάθε προσπάθεια υπονόμευσης της τοπικής Δημοκρατίας, κάθε προσπάθεια μετατροπής της, σε κακέκτυπο του σκληρού, του απάνθρωπου και απόμακρου κράτους μας! Να πολεμήσουμε, κάθε ψεύτικο άλλοθι, που επιχειρεί να δικαιολογήσει, να ρίξει αλλού τις ευθύνες, για το θάνατο της διοικητικής λειτουργίας της χώρας!
Να σταθούμε, μαχητικά, με αποφασιστικότητα και ορμή, απέναντι στους αποδομητές της Δημοκρατίας και της Κοινωνίας μας! Στους «πλασιέ της υποτέλειας»! Τους διαμορφωτές της παρακμής αυτού του τόπου, τους βιαστές της ψυχής του Λαού μας!
Χρόνια μας ποτίζουν δηλητήριο! Χρόνια εργάζονται, από το χώρο της Παιδείας, για να μην υπάρξει περίπτωση έγερσης, δικής μας ή των παιδιών μας! 189 χρόνια, ας αναλογιστούμε πού μας κατάντησαν, αυτοί που μας οδηγούν, κι εμείς που τους χειροκροτούμε: Οι κόποι κι οι θυσίες του Λαού μας, όχι μόνο δεν πιάνουν τόπο, αλλά κάθε μέρα που περνά, οι οφειλές της Πατρίδας μας, γιγαντώνονται!
Αν πράγματι, λοιπόν, τα ινδάλματα μας είναι, ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Ανδρούτσος, ο Τζαβέλας, ο δικός μας, ο Καπεταν-Μελέτης Βασιλείου, ο Μακρυγιάννης, ο Μπότσαρης, ας κάνουμε πράξη τις επιταγές τους! Ας διδαχτούμε, και από τα κατορθώματά τους, αλλά και από τα λάθη τους!
Την ώρα που οι δανειστές μας, μαζί με κάποιους ελληνώνυμους συνεργάτες τους, οραματίζονται την αναβίωση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, με την Ελλάδα, φόρου υποτελή και επαρχία της, την ώρα που ουδείς ταράζεται, ούτε στη θέα των τουρκικών πολεμικών πλοίων, που εδώ και πολλούς μήνες, έφτασαν να «κόβουν βόλτες» έξω από το Σούνιο, εμείς, έχουμε υποχρέωση, να θυμηθούμε το «Γέρο του Μωριά», και να βροντοφωνάξουμε, να κάνουμε πράξη, το: «φωτιά και τσεκούρι, στους προσκυνημένους»!
Μακάρι, αδέλφια Συμπατριώτες, να βρούμε τη δύναμη, μέσα από το διάλογο με τους Ήρωές μας, κι από σήμερα, να επαναλαμβάνουμε διαρκώς, να κάνουμε πράξη τους στίχους του μεγάλου μας ποιητή, του Γιάννη Ρίτσου, δείχνοντας το στήθος μας: «Σε τούτα εδώ, τα μάρμαρα, κακιά σκουριά δεν πιάνει! Μηδέ αλυσίδα στου Ρωμιού και στ΄ αγεριού το πόδι»!
Το χρωστάμε στο γένος μας, στους αγωνιστές της Τουρκοκρατίας, στους Λευτερωτές μας, του ΄21, σε όλους όσους έπεσαν μαχόμενοι, στους αγώνες της Πατρίδας, και κυρίως, το χρωστάμε στα παιδιά μας!
Εμπρός, λοιπόν, Συμπατριώτες, ασυμβίβαστα, συνειδητά, με πάθος, εμπρός, για της γενιάς μας το ΄21!»
ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ
*ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ, ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ, ΜΕΤΑΔΟΣΗ,ΠΡΟΒΟΛΗ
*ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ, ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ.
...
Πέμπτη 15 Απριλίου 2010
Ελλάδα: Μόνη λύση η αναδιάρθρωση του χρέους
Ελλάδα: Μόνη λύση η αναδιάρθρωση του χρέους
Δημοσιεύθηκε: 07:50 - 15/04/10
Η μόνη λύση για να μπορέσει η Ελλάδα να εξυπηρετήσει το χρέος της, χωρίς να χρεοκοπήσει, είναι η μετατροπή των χρεωστικών υποχρεώσεων, ώστε η απόσβεση να γίνει σε μεγαλύτερη χρονική περίοδο, όπως τονίζει σε άρθρο στη "Wall Street Journal" ο κ. Carl Weinberg.
Ο κορυφαίος οικονομολόγος, καθηγητής οικονομικών στο New York University και εκ των ιδιοκτητών της High Frequency Economics, εκτιμά ότι είναι μονόδρομος μια συμφωνία πολυετούς αναδιοργάνωσης, όπου οι λήξεις των εκδόσεων των ερχόμενων ετών θα μετακυλιστούν διανεμόμενες ισομερώς στην επόμενη 30ετία.
Οι αριθμοί μιλούν μόνοι τους, αναφέρει στο άρθρο του ο οικονομολόγος: Στα επόμενα πέντε χρόνια η Αθήνα πρέπει να συγκεντρώσει 240 δισ. ευρώ, όσο και το ΑΕΠ της. Εξ αυτών, τα 150 δισ. ευρώ είναι για την αποπληρωμή του κεφαλαίου ομολόγων που λήγουν και τα υπόλοιπα τόκοι. Γι’ αυτό και η βοήθεια των 30 δισ. ευρώ, που είναι διατεθειμένη να δώσει η ευρωζώνη στην Ελλάδα, είναι σταγόνα στον ωκεανό. Όταν λήξει η γέφυρα από την ευρωζώνη (πιθανόν στους πρώτους μήνες του επόμενου έτους), η κυβέρνηση της χώρας θα βρεθεί στην ίδια δεινή θέση με τη σημερινή. Πολύ δύσκολα η Αθήνα θα καταφέρει να συγκεντρώσει τόσα κεφάλαια από τους ιδιώτες επενδυτές, με οποιοδήποτε επιτόκιο.
Δύο πράγματα πρέπει να γίνουν για να λυθεί το πρόβλημα: Πρώτον, να υπάρξει επανισορρόπηση στη δημοσιονομική κατάσταση. Αν η κυβέρνηση εφαρμόσει τα σχέδια που έχει ανακοινώσει, το φετινό έλλειμμα θα μειωθεί κατά το ένα τρίτο. Έτσι όμως θα προκληθεί καταστροφική ύφεση και προσθέτως θα πρέπει να γίνουν ανάλογες περικοπές το 2011 και ξανά το 2012.
Δεύτερον, συνεχίζει ο κ. Weinberg, θα χρειαστεί να ξεφουσκώσει ο μεγάλος όγκος των πληρωμών αρχικού κεφαλαίου, αν θέλουμε οι επενδυτές να πιστέψουν ότι η Ελλάδα μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της χωρίς να χρεοκοπήσει. Η απομείωση (write down) αυτών των υποχρεώσεων δεν είναι αποδεκτή, όμως οι πληρωμές θα μπορούσαν να εξομαλυνθούν και να μειωθούν στο βραχυπρόθεσμο μέλλον, με μετατροπή των χρεωστικών υποχρεώσεων, ώστε η απόσβεση να γίνει σε μεγαλύτερη χρονική περίοδο. Ο τρόπος για να γίνει αυτό δεν είναι άλλος από μια συμφωνία πολυετούς αναδιοργάνωσης. Οι λήξεις των ερχόμενων ετών θα μετακυλιστούν διανεμόμενες ισομερώς στην επόμενη 30ετία. Εάν γίνει σωστά αυτό, δεν θα χρειαστεί άλλη έκτακτη βοήθεια από τρίτους.
Ο κορυφαίος οικονομολόγος συνεχίζει με το εξής παράδειγμα: Στις αρχές της δεκαετίας του '80, οι τράπεζες χρησιμοποίησαν συμφωνίες πολυετούς αναδιοργάνωσης για να αποτραπεί το χρεοστάσιο στις μαζικές δανειακές υποχρεώσεις των αγοραστών ομολόγων λατινοαμερικανικών κρατών. Όλα τα δάνεια που είχε λάβει κάθε χώρα ενοποιήθηκαν σε μία και μόνη μακροχρόνια υποχρέωση. Θα λέγαμε ότι σε μέσο όρο τα δάνεια που επρόκειτο να λήξουν μέσα στη δεκαετία του '80 συγκεντρώθηκαν σε ένα μεγάλο δάνειο, ξεχωριστά για κάθε δανειολήπτη, με μέση διάρκεια ωρίμανσης τα 25 χρόνια.
Σε ένα ανάλογο πρόγραμμα αναδιοργάνωσης όλα τα ελληνικά ομόλογα που λήγουν από σήμερα έως το 2019 θα συγκεντρωθούν σε ένα πακέτο 25ετούς λήξεως, με επιτόκιο 4,5%, ακριβώς όσο είναι σήμερα ο μέσος όρος για τις εκκρεμείς υποχρεώσεις της Ελλάδας. Η διασπορά του χρονοδιαγράμματος απόσβεσης στα 25 χρόνια θα μειώσει τις ανάγκες χρηματοδότησης στα επόμενα 5,5 χρόνια κατά 60% ή 140 δισ. ευρώ. Η πολιτική εξουσία θα λάβει την απαραίτητη ανάσα ώστε να μπορέσει να επιβάλει τα μέτρα δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων αλλά και να αποκτήσει υποφερτή πρόσβαση στην πίστωση. Δεν θα χρειαστεί καμία "επιδότηση" ή "εγγύηση" ή "απομείωση" και το βάρος της προσαρμογής θα το επωμιστούν οι πιστωτές και όχι οι εταίροι της χώρας στην ευρωζώνη.
Φυσικά, ίσως δεν συμφωνήσουν σε μια τέτοια λύση όλοι οι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων. Επενδυτές που νόμισαν ότι αγόρασαν ένα 10ετές δικαίωμα θα καταλήξουν με ένα 25ετές και υπό διαφορετικούς όρους, Όμως, ο κίνδυνος χρεοστασίου θα είναι πολύ χαμηλότερος - και αυτό δεν είναι καθόλου μικρή ανταμοιβή για τους επενδυτές.
Μια τέτοια λύση, καταλήγει ο κ. Weinberg, είναι μονόδρομος για την Ελλάδα και ίσως και για άλλες μεγαλύτερες οικονομίες της ευρωζώνης με υψηλά χρέη, αφού οι "γέφυρες" χρηματοδότησης της ευρωζώνης δεν προσφέρουν καμία λύση, αλλά κερδίζουν μόνο χρόνο.
Τι λένε πηγές από το Eurogroup
Πηγές από το Eurogroup θεωρούν ότι η επιστολή του Γ. Παπακωνσταντίνου προς Κομισιόν, ΕΚΤ και ΔΝΤ - πέραν του δημοσιεύματος της Wall Street Journal- επιδιώκει την άμεση αποσαφήνιση των όρων που ακόμα συζητούνται.
Μετά και την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου διαβουλεύσεων μεταξυ ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ, διαπιστώθηκε ότι το ΔΝΤ προτιμά να υποβάλλει ξεχωριστούς όρους χρηματοδότησης που αφορούν σε χρονοδιαγράμματα, την εκταμίευση των κονδυλίων, μέτρα για 2011 και 2012 και μεταρρυθμίσεις.
ΕΕ και ΕΚΤ επιθυμούν κοινή εποπτεία ώστε να μην υπονομευθεί η συνθήκη του Μάαστριχτ.
Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΟΥ ΣΤΑΘΜΟΣ WEB RADIO:
http://www.modad.gr/radio
Πηγή: euro2day.gr
..
Δημοσιεύθηκε: 07:50 - 15/04/10
Η μόνη λύση για να μπορέσει η Ελλάδα να εξυπηρετήσει το χρέος της, χωρίς να χρεοκοπήσει, είναι η μετατροπή των χρεωστικών υποχρεώσεων, ώστε η απόσβεση να γίνει σε μεγαλύτερη χρονική περίοδο, όπως τονίζει σε άρθρο στη "Wall Street Journal" ο κ. Carl Weinberg.
Ο κορυφαίος οικονομολόγος, καθηγητής οικονομικών στο New York University και εκ των ιδιοκτητών της High Frequency Economics, εκτιμά ότι είναι μονόδρομος μια συμφωνία πολυετούς αναδιοργάνωσης, όπου οι λήξεις των εκδόσεων των ερχόμενων ετών θα μετακυλιστούν διανεμόμενες ισομερώς στην επόμενη 30ετία.
Οι αριθμοί μιλούν μόνοι τους, αναφέρει στο άρθρο του ο οικονομολόγος: Στα επόμενα πέντε χρόνια η Αθήνα πρέπει να συγκεντρώσει 240 δισ. ευρώ, όσο και το ΑΕΠ της. Εξ αυτών, τα 150 δισ. ευρώ είναι για την αποπληρωμή του κεφαλαίου ομολόγων που λήγουν και τα υπόλοιπα τόκοι. Γι’ αυτό και η βοήθεια των 30 δισ. ευρώ, που είναι διατεθειμένη να δώσει η ευρωζώνη στην Ελλάδα, είναι σταγόνα στον ωκεανό. Όταν λήξει η γέφυρα από την ευρωζώνη (πιθανόν στους πρώτους μήνες του επόμενου έτους), η κυβέρνηση της χώρας θα βρεθεί στην ίδια δεινή θέση με τη σημερινή. Πολύ δύσκολα η Αθήνα θα καταφέρει να συγκεντρώσει τόσα κεφάλαια από τους ιδιώτες επενδυτές, με οποιοδήποτε επιτόκιο.
Δύο πράγματα πρέπει να γίνουν για να λυθεί το πρόβλημα: Πρώτον, να υπάρξει επανισορρόπηση στη δημοσιονομική κατάσταση. Αν η κυβέρνηση εφαρμόσει τα σχέδια που έχει ανακοινώσει, το φετινό έλλειμμα θα μειωθεί κατά το ένα τρίτο. Έτσι όμως θα προκληθεί καταστροφική ύφεση και προσθέτως θα πρέπει να γίνουν ανάλογες περικοπές το 2011 και ξανά το 2012.
Δεύτερον, συνεχίζει ο κ. Weinberg, θα χρειαστεί να ξεφουσκώσει ο μεγάλος όγκος των πληρωμών αρχικού κεφαλαίου, αν θέλουμε οι επενδυτές να πιστέψουν ότι η Ελλάδα μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της χωρίς να χρεοκοπήσει. Η απομείωση (write down) αυτών των υποχρεώσεων δεν είναι αποδεκτή, όμως οι πληρωμές θα μπορούσαν να εξομαλυνθούν και να μειωθούν στο βραχυπρόθεσμο μέλλον, με μετατροπή των χρεωστικών υποχρεώσεων, ώστε η απόσβεση να γίνει σε μεγαλύτερη χρονική περίοδο. Ο τρόπος για να γίνει αυτό δεν είναι άλλος από μια συμφωνία πολυετούς αναδιοργάνωσης. Οι λήξεις των ερχόμενων ετών θα μετακυλιστούν διανεμόμενες ισομερώς στην επόμενη 30ετία. Εάν γίνει σωστά αυτό, δεν θα χρειαστεί άλλη έκτακτη βοήθεια από τρίτους.
Ο κορυφαίος οικονομολόγος συνεχίζει με το εξής παράδειγμα: Στις αρχές της δεκαετίας του '80, οι τράπεζες χρησιμοποίησαν συμφωνίες πολυετούς αναδιοργάνωσης για να αποτραπεί το χρεοστάσιο στις μαζικές δανειακές υποχρεώσεις των αγοραστών ομολόγων λατινοαμερικανικών κρατών. Όλα τα δάνεια που είχε λάβει κάθε χώρα ενοποιήθηκαν σε μία και μόνη μακροχρόνια υποχρέωση. Θα λέγαμε ότι σε μέσο όρο τα δάνεια που επρόκειτο να λήξουν μέσα στη δεκαετία του '80 συγκεντρώθηκαν σε ένα μεγάλο δάνειο, ξεχωριστά για κάθε δανειολήπτη, με μέση διάρκεια ωρίμανσης τα 25 χρόνια.
Σε ένα ανάλογο πρόγραμμα αναδιοργάνωσης όλα τα ελληνικά ομόλογα που λήγουν από σήμερα έως το 2019 θα συγκεντρωθούν σε ένα πακέτο 25ετούς λήξεως, με επιτόκιο 4,5%, ακριβώς όσο είναι σήμερα ο μέσος όρος για τις εκκρεμείς υποχρεώσεις της Ελλάδας. Η διασπορά του χρονοδιαγράμματος απόσβεσης στα 25 χρόνια θα μειώσει τις ανάγκες χρηματοδότησης στα επόμενα 5,5 χρόνια κατά 60% ή 140 δισ. ευρώ. Η πολιτική εξουσία θα λάβει την απαραίτητη ανάσα ώστε να μπορέσει να επιβάλει τα μέτρα δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων αλλά και να αποκτήσει υποφερτή πρόσβαση στην πίστωση. Δεν θα χρειαστεί καμία "επιδότηση" ή "εγγύηση" ή "απομείωση" και το βάρος της προσαρμογής θα το επωμιστούν οι πιστωτές και όχι οι εταίροι της χώρας στην ευρωζώνη.
Φυσικά, ίσως δεν συμφωνήσουν σε μια τέτοια λύση όλοι οι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων. Επενδυτές που νόμισαν ότι αγόρασαν ένα 10ετές δικαίωμα θα καταλήξουν με ένα 25ετές και υπό διαφορετικούς όρους, Όμως, ο κίνδυνος χρεοστασίου θα είναι πολύ χαμηλότερος - και αυτό δεν είναι καθόλου μικρή ανταμοιβή για τους επενδυτές.
Μια τέτοια λύση, καταλήγει ο κ. Weinberg, είναι μονόδρομος για την Ελλάδα και ίσως και για άλλες μεγαλύτερες οικονομίες της ευρωζώνης με υψηλά χρέη, αφού οι "γέφυρες" χρηματοδότησης της ευρωζώνης δεν προσφέρουν καμία λύση, αλλά κερδίζουν μόνο χρόνο.
Τι λένε πηγές από το Eurogroup
Πηγές από το Eurogroup θεωρούν ότι η επιστολή του Γ. Παπακωνσταντίνου προς Κομισιόν, ΕΚΤ και ΔΝΤ - πέραν του δημοσιεύματος της Wall Street Journal- επιδιώκει την άμεση αποσαφήνιση των όρων που ακόμα συζητούνται.
Μετά και την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου διαβουλεύσεων μεταξυ ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ, διαπιστώθηκε ότι το ΔΝΤ προτιμά να υποβάλλει ξεχωριστούς όρους χρηματοδότησης που αφορούν σε χρονοδιαγράμματα, την εκταμίευση των κονδυλίων, μέτρα για 2011 και 2012 και μεταρρυθμίσεις.
ΕΕ και ΕΚΤ επιθυμούν κοινή εποπτεία ώστε να μην υπονομευθεί η συνθήκη του Μάαστριχτ.
Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΟΥ ΣΤΑΘΜΟΣ WEB RADIO:
http://www.modad.gr/radio
Πηγή: euro2day.gr
..
Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010
Νέο Γερμανικό …«συμπέρασμα»: «Οι Έλληνες δεν κατάγονται από Έλληνες»!
Η άποψη ότι οι σημερινοί Έλληνες δεν είναι τίποτα άλλο από μία πρόσμειξη των φύλων που έχουν περάσει κατά καιρούς από τη χώρα, είτε ως κατακτητές είτε ως πρόσφυγες και μετανάστες δημοσιεύεται στην ιστοσελίδας της έγκριτης γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung.
O Γερμανός συντάκτης Αντρέας Κιλμπ, στο δημοσίευμά του, καταλήγει στο συμπέρασμα: «Οι Έλληνες δεν κατάγονται από Έλληνες»
Σύμφωνα με την εφημερίδα Τα Νέα, ο πολιτιστικός συντάκτης της γερμανικής εφημερίδας υποστηρίζει «χωρίς πολλά λόγια» ότι οι σημερινοί Έλληνες δεν είναι τίποτα άλλο από αυτά που άφησαν πίσω τους οι Σλάβοι το 600 μ.Χ., οι Φράγκοι σταυροφόροι, οι Βούλγαροι, οι Σέρβοι, οι Καταλανοί, οι Οθωμανοί και τα αλβανικά φύλα.
Μάλιστα ο Κιλμπ επιχειρεί να… ψυχολογήσει τον ελληνικό λαό , καταλήγοντας ότι η διαφορετικότητα στην «καταγωγή» υποκαθίσταται από τη συλλογική συνένωση μπροστά στην αντιμετώπιση ενός κοινού εχθρού.
«Ένας στους τέσσερις σημερινούς Έλληνες προέρχεται από τους πρόσφυγες, άλλοι τόσοι έχουν σλαβικές ή αλβανικές ρίζες, αλλά όλοι είναι ενωμένοι μπροστά στον κοινό εχθρό.
Και ελλείψει των Τούρκων, ιδεώδης στόχος είναι τώρα οι Γερμανοί.
Διότι στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κατέλυσαν στη γενέτειρα του ευρωπαϊκού πολιτισμού με τρόπο που ακόμα και σήμερα κοκκινίζει κανείς από ντροπή», αναφέρει μεταξύ άλλων.
Μετά το δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Bild, με πηχυαίο τίτλο «Πουλήστε τα νησιά σας χρεοκοπημένοι Έλληνες! Και πουλήστε και την Ακρόπολη!», καθώς και την Αφροδίτη της Μήλου να κάνει άσεμνες χειρονομίες στο εξώφυλλο του γερμανικού Focus, καταγγέλλοντας την ελληνική «απάτη στην οικογένεια της Ευρωζώνης», σειρά έχει η γερμανική αμφισβήτηση στην έννοια της ελληνικότητας.
O Γερμανός συντάκτης Αντρέας Κιλμπ, στο δημοσίευμά του, καταλήγει στο συμπέρασμα: «Οι Έλληνες δεν κατάγονται από Έλληνες»
Σύμφωνα με την εφημερίδα Τα Νέα, ο πολιτιστικός συντάκτης της γερμανικής εφημερίδας υποστηρίζει «χωρίς πολλά λόγια» ότι οι σημερινοί Έλληνες δεν είναι τίποτα άλλο από αυτά που άφησαν πίσω τους οι Σλάβοι το 600 μ.Χ., οι Φράγκοι σταυροφόροι, οι Βούλγαροι, οι Σέρβοι, οι Καταλανοί, οι Οθωμανοί και τα αλβανικά φύλα.
Μάλιστα ο Κιλμπ επιχειρεί να… ψυχολογήσει τον ελληνικό λαό , καταλήγοντας ότι η διαφορετικότητα στην «καταγωγή» υποκαθίσταται από τη συλλογική συνένωση μπροστά στην αντιμετώπιση ενός κοινού εχθρού.
«Ένας στους τέσσερις σημερινούς Έλληνες προέρχεται από τους πρόσφυγες, άλλοι τόσοι έχουν σλαβικές ή αλβανικές ρίζες, αλλά όλοι είναι ενωμένοι μπροστά στον κοινό εχθρό.
Και ελλείψει των Τούρκων, ιδεώδης στόχος είναι τώρα οι Γερμανοί.
Διότι στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κατέλυσαν στη γενέτειρα του ευρωπαϊκού πολιτισμού με τρόπο που ακόμα και σήμερα κοκκινίζει κανείς από ντροπή», αναφέρει μεταξύ άλλων.
Μετά το δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Bild, με πηχυαίο τίτλο «Πουλήστε τα νησιά σας χρεοκοπημένοι Έλληνες! Και πουλήστε και την Ακρόπολη!», καθώς και την Αφροδίτη της Μήλου να κάνει άσεμνες χειρονομίες στο εξώφυλλο του γερμανικού Focus, καταγγέλλοντας την ελληνική «απάτη στην οικογένεια της Ευρωζώνης», σειρά έχει η γερμανική αμφισβήτηση στην έννοια της ελληνικότητας.
Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010
Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010
Το χρονικό μιας κρατικής πτώχευσης. . .
Το χρονικό μιας κρατικής πτώχευσης. . .
"Κάποτε, μια χώρα με αδύναμη οικονομία, για να αποφύγει το χρόνιο πληθωρισμό, αποφάσισε να υιοθετήσει ένα από τα πιο ισχυρά νομίσματα του πλανήτη. Ο πληθωρισμός μειώθηκε κατακόρυφα μέσα σε λίγα χρόνια, τα χαμηλά επιτόκια τροφοδότησαν την κατανάλωση, τα εισαγόμενα προϊόντα έγιναν φτηνά και η ψευδαίσθηση της καλοπέρασης εδραιώθηκε στους πολίτες της. . .
Η οικονομία όμως έπασχε από χρόνια και βαθιά προβλήματα, και τίποτα δεν γινόταν προς την κατεύθυνση της λύσης τους. Η φοροδιαφυγή, η διαφθορά και το ξέπλυμα χρήματος βασίλευαν, ενώ ο δανεισμός του κράτους, λόγω της σταθερής ισοτιμίας του νομίσματος, γινόταν όλο και πιο φτηνός και η κυβέρνηση της χώρας κατέφευγε όλο και πιο συχνά σ? αυτόν για να καλύψει τις ανεπάρκειες της οικονομίας. . .
Έτσι τα ελλείμματα μεγάλωναν, το χρέος αυξανόταν και η κυβέρνηση το εξυπηρετούσε με περισσότερο χρέος. Ταυτόχρονα, το νόμισμα λόγω της σταθερής ισοτιμίας δεν μπορούσε να υποτιμηθεί, ενώ την περίοδο εκείνη γινόταν όλο και ισχυρότερο, με αποτέλεσμα τα προϊόντα της να γίνονται πιο ακριβά στο εξωτερικό, η οικονομία λιγότερο ανταγωνιστική και οι ξένες επενδύσεις πιο σπάνιες. . Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, οι ανταγωνιστικές της χώρες γίνονταν συνεχώς φτηνότερες μέσω της υποτίμησης των δικών τους νομισμάτων και τα διεθνή επενδυτικά κεφάλαια στράφηκαν εκεί.
Έτσι, η χώρα δανειζόταν χωρίς να παράγει αρκετά και ζούσε αμέριμνα πέρα από τις δυνατότητές της, μέχρι που κάποια στιγμή οι δανειστές της άρχισαν να απαιτούν περισσότερες εξασφαλίσεις με τη μορφή υψηλότερων τόκων, για να συνεχίσουν να τη δανείζουν. Αυτό δημιούργησε ένα φαύλο κύκλο: το υπέρογκο χρέος έκανε ακριβό το δανεισμό και ο ακριβός δανεισμός αύξανε κι άλλο το χρέος.
Κάποτε έγινε το αναμενόμενο: Η κυβέρνηση της χώρας δήλωσε αδυναμία εξόφλησης του χρέους της προς τους δανειστές της, δηλαδή πτώχευση.
Ο δανεισμός σταμάτησε, η σύνδεση της ισοτιμίας έπαψε, με αποτέλεσμα μια τεράστια υποτίμηση του παλιού νομίσματος (που επανήλθε), η οποία οδήγησε την οικονομία σε κατάρρευση: οι εισαγωγές έγιναν πανάκριβες και χιλιάδες επιχειρήσεις χρεοκόπησαν. Ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού πέρασε στην ανεργία, μισθοί, συντάξεις και παροχές μειώθηκαν δραματικά και αποταμιεύσεις εξανεμίστηκαν.
Όπως είναι φυσικό, οι ξένοι δανειστές που έχασαν τα λεφτά τους επέβαλαν μέσω των διεθνών οργανισμών επαχθή μέτρα ανασυγκρότησης της οικονομίας, κάτι που η
κυβέρνηση μιας πτωχευμένης χώρας ήταν φυσικά υποχρεωμένη να δεχτεί.
Βίαιες ταραχές ξέσπασαν και τα τραύματα της οικονομίας δεν επουλώθηκαν ποτέ.
(Πρόκειται για την Αργεντινή, η οποία κήρυξε πτώχευση το 2001. Το αργεντίνικο πέσο είχε συνδεθεί με το δολάριο δέκα χρόνια νωρίτερα. Οποιαδήποτε ομοιότητα με άλλες χώρες, κυβερνήσεις και οικονομικές καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική. )"
Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010
ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ!...
ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ!...
Τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν έτσι:
1. Δανείζουμε εμείς (οι Έλληνες) την Ελλάδα άμεσα. Έχουμε αρκετές καταθέσεις για να καλύψουμε αρκετούς μήνες. Ταυτόχρονα, δίδοντας εξωφρενικά προνόμια στους Κινέζους (λιμάνι και ζώνη ελευθέρου εμπορίου για ίδρυση μονάδων συναρμολόγησης και "εξευρωπαϊσμού" των προϊόντων τους) τους πουλάμε 40 με 50 δις ευρώ ομολόγα. Ένα μεγάλο μέρος των ευρώ που μαζεύει η Κυβέρνηση από τα παραπάνω το μετατρέπει σε δολλάρια (δείτε το γιατί στο 4).
2. Καλούμε το ΔΝΤ για τα υπόλοιπα. Θα πληρώσουμε κατιτίς παραπάνω αλλά θα απολαύσουμε τα μούτρα των "Εταίρων" όταν καταλάβουν ότι η Ευρωπαϊκή τους Ένωση είναι ένα μάτσο κουρελόχαρτα. Θα απολαύσουμε επίσης μιά άνευ προηγουμένου ξεφτίλα της Κομισιόν και των καρεκλοκενταύρων της.
3. Αναθεωρούμε τις παραγγελίες οπλικών συστημάτων από τους "φίλους" Ευρωπαίους.
4. Καλούμε την Κομισιόν να δει το θέμα εξόδου μιας χώρας από τη Ζώνη του Ευρώ, μια και αυτό δεν προβλέπεται πουθενά. Με το που θα κυκλοφορήσει η είδηση το ευρώ θα χάσει το 30% της αξίας του ως προς το δολλάριο. Στο σημείο αυτό η Ελληνική Κυβέρνηση πουλάει τα δολλάρια και αγοράζει ευρώ. Το κέρδος είναι 25% (με τις προμήθειες) και οι Γερμαναράδες το φυσάνε και δεν κρυώνουν.
5. Εν τω μεταξύ σοβαρευόμαστε και δουλεύουμε και πληρώνουμε φόρους.
6. Συνάπτουμε συνθήκη με την Τουρκία σύμφωνα με την οποία δίνουμε ελληνική (άρα και ευρωπαϊκή) υπηκοότητα σε όποιον Τούρκο πολίτη έχει συγγένεια μέχρι β' βαθμού με Τουρκους που εκτοπίστηκαν κατά την ανταλλαγή πληθυσμών. Όλοι αυτοί την επόμενη μέρα παίρνουν το αεροπλάνο για τη Γερμανία... Ταυτόχρονα θεσπίζουμε ακόμα πιό εύκολα κριτήρια ελληνοποίησης (με παράβολο 3.000 ευρώ) των παράνομων προσφύγων. Και αυτοί παίρνουν την επόμενη μέρα το τραίνο για τη Γερμανία και Γαλλία. Με τρόμο βλέπουν οι Εταίροι εισροή 15.000 χιλιάδων μουσουλμάνων την εβδομάδα με ελληνικά διαβατήρια.
7. Η Κομισιόν απελπισμένη καλεί τους Εταίρους να αναθεωρήσουν τη στάση τους για την Ελλάδα, όλοι όμως βλέπουν ότι είναι αργά.
8. Η Ελλάδα αιτείται την αποχώρησή της από το ευρώ. Ακολουθούν και η Ιταλία και Ισπανία που υποφέρουν χρόνια από το σκληρό ευρώ και την κηδεμονία των Γερμανών. Το ευρώ καταρρέει. Η Κομισιόν παραιτείται σύσσωμη. Οι Άγγλοι κατηγορούν Γερμανία και Γαλλία ότι τα έκαναν μούσκεμα και ζητούν επειγόντως αναθεώρηση των Συνθηκών.
9. Έχουμε φτάσει το Δεκέμβριο του 2012. Οι Γερμανοί καταλαβαίνουν ότι τα έβαλαν με λάθος motherfucker.
Μερικές μέρες αργότερα φτάνει το τέλος του κόσμου...
Όχι για όλους όμως, οι Έλληνες (και τα 15 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο) έχουν μεταφερθεί με τα διαστημόπλοια των Ελ στον Άλφα του Κενταύρου (α ρε Λιακόπουλε, προφήτη!). Μαζί τους σώζονται και μερικές ξέμπαρκες Γερμανίδες που είχαν παντρευτεί κάτι γκαρσόνια από την Μύκονο...
Τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν έτσι:
1. Δανείζουμε εμείς (οι Έλληνες) την Ελλάδα άμεσα. Έχουμε αρκετές καταθέσεις για να καλύψουμε αρκετούς μήνες. Ταυτόχρονα, δίδοντας εξωφρενικά προνόμια στους Κινέζους (λιμάνι και ζώνη ελευθέρου εμπορίου για ίδρυση μονάδων συναρμολόγησης και "εξευρωπαϊσμού" των προϊόντων τους) τους πουλάμε 40 με 50 δις ευρώ ομολόγα. Ένα μεγάλο μέρος των ευρώ που μαζεύει η Κυβέρνηση από τα παραπάνω το μετατρέπει σε δολλάρια (δείτε το γιατί στο 4).
2. Καλούμε το ΔΝΤ για τα υπόλοιπα. Θα πληρώσουμε κατιτίς παραπάνω αλλά θα απολαύσουμε τα μούτρα των "Εταίρων" όταν καταλάβουν ότι η Ευρωπαϊκή τους Ένωση είναι ένα μάτσο κουρελόχαρτα. Θα απολαύσουμε επίσης μιά άνευ προηγουμένου ξεφτίλα της Κομισιόν και των καρεκλοκενταύρων της.
3. Αναθεωρούμε τις παραγγελίες οπλικών συστημάτων από τους "φίλους" Ευρωπαίους.
4. Καλούμε την Κομισιόν να δει το θέμα εξόδου μιας χώρας από τη Ζώνη του Ευρώ, μια και αυτό δεν προβλέπεται πουθενά. Με το που θα κυκλοφορήσει η είδηση το ευρώ θα χάσει το 30% της αξίας του ως προς το δολλάριο. Στο σημείο αυτό η Ελληνική Κυβέρνηση πουλάει τα δολλάρια και αγοράζει ευρώ. Το κέρδος είναι 25% (με τις προμήθειες) και οι Γερμαναράδες το φυσάνε και δεν κρυώνουν.
5. Εν τω μεταξύ σοβαρευόμαστε και δουλεύουμε και πληρώνουμε φόρους.
6. Συνάπτουμε συνθήκη με την Τουρκία σύμφωνα με την οποία δίνουμε ελληνική (άρα και ευρωπαϊκή) υπηκοότητα σε όποιον Τούρκο πολίτη έχει συγγένεια μέχρι β' βαθμού με Τουρκους που εκτοπίστηκαν κατά την ανταλλαγή πληθυσμών. Όλοι αυτοί την επόμενη μέρα παίρνουν το αεροπλάνο για τη Γερμανία... Ταυτόχρονα θεσπίζουμε ακόμα πιό εύκολα κριτήρια ελληνοποίησης (με παράβολο 3.000 ευρώ) των παράνομων προσφύγων. Και αυτοί παίρνουν την επόμενη μέρα το τραίνο για τη Γερμανία και Γαλλία. Με τρόμο βλέπουν οι Εταίροι εισροή 15.000 χιλιάδων μουσουλμάνων την εβδομάδα με ελληνικά διαβατήρια.
7. Η Κομισιόν απελπισμένη καλεί τους Εταίρους να αναθεωρήσουν τη στάση τους για την Ελλάδα, όλοι όμως βλέπουν ότι είναι αργά.
8. Η Ελλάδα αιτείται την αποχώρησή της από το ευρώ. Ακολουθούν και η Ιταλία και Ισπανία που υποφέρουν χρόνια από το σκληρό ευρώ και την κηδεμονία των Γερμανών. Το ευρώ καταρρέει. Η Κομισιόν παραιτείται σύσσωμη. Οι Άγγλοι κατηγορούν Γερμανία και Γαλλία ότι τα έκαναν μούσκεμα και ζητούν επειγόντως αναθεώρηση των Συνθηκών.
9. Έχουμε φτάσει το Δεκέμβριο του 2012. Οι Γερμανοί καταλαβαίνουν ότι τα έβαλαν με λάθος motherfucker.
Μερικές μέρες αργότερα φτάνει το τέλος του κόσμου...
Όχι για όλους όμως, οι Έλληνες (και τα 15 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο) έχουν μεταφερθεί με τα διαστημόπλοια των Ελ στον Άλφα του Κενταύρου (α ρε Λιακόπουλε, προφήτη!). Μαζί τους σώζονται και μερικές ξέμπαρκες Γερμανίδες που είχαν παντρευτεί κάτι γκαρσόνια από την Μύκονο...
Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010
Γιατί τρέμουν μια χρεοκοπία...
| Πέμπτη 25/02/2010 07:10 |
Γιατί τρέμουν μια χρεοκοπία
Το Πεκίνο τους τελευταίους μήνες έχει προβεί σε μαζικές πωλήσεις αμερικανικών ομολόγων. Αυτό προβληματίζει τις ΗΠΑ καθώς έχουν μπροστά τους την έκδοση τεράστιων ομολογιακών εκδόσεων. Μόνο τις επόμενες εβδομάδες θα χρειαστεί να εκδώσει ομολογίες 126 δισ. δολαρίων και καθώς το έλλειμμα για φέτος υπολογίζεται 1,6 τρισ. δολάρια και του χρόνου σε 1,3 τρισ. δολάρια, αναμένεται συνέχεια.
Σε μεγάλες εκδόσεις ομολόγων εκατοντάδων δισ. ευρώ αθροιστικά αναμένεται να προχωρήσουν και οι ευρωπαϊκές χώρες. Όπως είναι φυσικό υπάρχει ένας ανταγωνισμός για το ποιος θα γεμίσει πρώτος το δικό του ταμείου καθώς οι δεξαμενές των διεθνών κεφαλαίων δεν είναι απύθμενες.
Στη μάχη των βουβαλιών στον κάμπο με τα χρέη είναι φυσικό το λογαριασμό να τον πληρώνουν βατράχια σαν την Ελλάδα.
Κι όμως η ελληνική περίπτωση έχει εξελιχθεί σε αποδιοπομπαίο τράγο, μόνο την ευθύνη για το προπατορικό αμάρτημα δεν μας έχουν φορτώσει ακόμη, μπορεί να αποτελέσει τη θρυαλλίδα ανεξέλεγκτων χρεοκοπιών.
Σε μια περίοδο νευρικότητας, καχυποψίας και έντασης σαν αυτή που διανύουμε η αιφνίδια χρεοκοπία μιας χώρας της ευρωζώνης θα προκαλούσε πανικό και το πιθανότερο είναι να οδηγούσε σε αλυσιδωτές αδυναμίες εξυπηρέτησης του χρέους στην αρχή των υπόλοιπων PIGS και στη συνέχεια και των λευκών «κύκνων» της δημοσιονομικής πειθαρχίας του βορρά.
Παρατηρώντας την κατάσταση ψύχραιμα, αν ήμουν Γερμανός φορολογούμενος ή πολιτικός, θα προσπαθούσα μεν να αναγκάσω τους «απατεώνες» με τη «γαϊδουρινή» συμπεριφορά να βάλουν τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι, αλλά πρωτίστως θα πρόσεχα μήπως μπροστά στο αδιέξοδο, ξυπνήσω κάποιο πρωί και αυτοί έχουν ανακοινώσει στάση πληρωμών. Όπερ, σαν γνήσιοι νότιοι έχουν επιλέξει για άλλη μια φορά την τακτική στρίβειν δια του αρραβώνος...
Η κατάσταση έχει γίνει περίπλοκη και εκτός αυτού, κατά το όπου λαλούν πολλά κοκόρια αργεί να ξημερώσει, όπου οι αποφάσεις εξαρτώνται από πολλούς αργούν να ληφθούν και το ένα λάθος φέρνει τι άλλο... Ενώ λοιπόν τα γεγονότα πιέζουν, οι ψυχολογικές παρακρούσεις αποτελούν πιθανές άγνωστες παραμέτρους...
Ευθύς εξ αρχής περίμενα την ελληνική διάσωση σαν δεδομένη, αλλά οι δηλώσεις των πολιτικών (ιδίως των Γερμανών), έχουν δημιουργήσει μια χιονοστιβάδα αρνητικών δημοσιευμάτων και αυτή την αρνητική προδιάθεση της διεθνούς κοινής γνώμης. Η κοινή γνώμη αποτελεί για τους πολιτικούς, ιδίως του ατάλαντους της εποχής απόλυτη δεσποτεία.
Αυτό αυξάνει το ρίσκο μιας λάθος κίνησης, που θα μπορούσε να πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Αυτό αυξάνει το ρίσκο μιας λάθος κίνησης, που θα μπορούσε να πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Λογικά σκεπτόμενος υποθέτω ότι το σύστημα θα βρει ένα τρόπο να τραβήξει την Ελλάδα από το κενό και να αποφύγει να εκτεθεί σε μια κατάσταση ασταθούς ισορροπίας με άγνωστη έκβαση...
Από την άλλη πλευρά, η ιστορία βρίθει παράλογων αποφάσεων και κινήσεων...
Αυτό δεν σημαίνει ότι έχω πηδήξει στο στρατόπεδο του Αρμαγεδδώνα, αλλά απλά ότι έχω γίνει πιο επιφυλακτικός από ό,τι πέρυσι... Δεν περίμενα ότι η νέα κυβέρνηση θα καθυστερούσε τόσο να αντιδράσει και η ΕΕ θα καθυστερούσε τόσο να καταλάβει τι διακυβεύεται...
Πως τα καταφέραμε έτσι πάλι...
(ΠΗΓΗ: kostas.stoupas@capital.gr)
Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010
Aυτοί είναι οι πολιτισμένοι Γερμαναράδες....These are the "civilised" Germans
Συνάντηση με το Γερμανό πρέσβη στην Αθήνα ζήτησε ο πρόεδρος της Βουλής, Φ. Πετσάλνικος, με σκοπό να διαμαρτυρηθεί για τα ρεπορτάζ των γερμανικών ΜΜΕ, τα οποία «κάθε άλλο παρά αντικειμενικά χαρακτηρίζονται, ενώ συχνά βρίθουν ανακριβειών και ψευδών πληροφοριών». Ειδικότερα, την αντίδραση του κ. Πετσάλνικου προκάλεσε εξώφυλλο του περιοδικού Focus, που αποκαλεί τους Έλληνες «απατεώνες» και δείχνει στο εξώφυλλό του μια παραποιημένη φωτογραφία της Αφροδίτης της Μήλου.
Παράλληλα, ο πρόεδρος της Βουλής απέστειλε επιστολή στο γερμανικό περιοδικό Stern, με την οποία διαμαρτύρεται έντονα για άρθρο του της 18ης Φεβρουαρίου, το οποίο, όπως σημειώνει, «υπερβαίνει κάθε όριο».
Απαντώντας ο κ. Πετσάλνικος προς τον συγγραφέα του άρθρου αναφέρει ότι ανήγαγε «μια εξαιρετικά δύσκολη και περίπλοκη για την Ελλάδα κατάσταση στον εξής λαϊκίστικα υπεραπλουστευμένο και στρεβλό παρονομαστή: «Εμείς οι Γερμανοί πληρώνουμε κι εσείς οι Έλληνες εισπράττετε», τονίζει ότι είναι ανακριβές ότι από το 1981 οι Έλληνες μόνον εκταμίευαν και δαπανούν συνεχώς ενώ οι Γερμανοί χρηματοδοτούν μόνο». Επισημαίνει ότι από τα διαρθρωτικά ταμεία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας έλαβε 60 δισ. το 1990-2005 για την διαρθρωτική ανάπτυξη των περιοχών της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.
Ακόμη για την περίοδο 2007-2013 αναλογούν για τη Γερμανία 26,3 δισ. από τα διαρθρωτικά ταμεία της Εκ, ενώ για την Ελλάδα 20,4 δισ. Επίσης από την Κοινή Αγροτική Πολιτική, επωφελήθηκαν οι Γερμανοί αγρότες. (Είναι γνωστοί οι χαρακτηρισμοί «επιδοτούμενα βουνά βουτύρου», αναφέρει ο κ. Πετσάνικος).
Η Γερμανία - άλλωστε - είναι η ευρωπαϊκή εκείνη χώρα που περισσότερο επωφελήθηκε από την δημιουργία του ενιαίου ευρωπαϊκού χώρου: Οι εξαγωγές της προς τις χώρες της ΕΕ το 2007 ανήλθαν σε ποσοστό 64,6% του συνόλου των εξαγωγών της χώρας. Το 14% εξ αυτών «είναι προς χώρες που χαρακτηρίζετε «γουρουνοοικονομίες της ΕΕ» (Πορτογαλία, Ιταλία, Ιρλανδία, Ελλάδα και Ισπανία)».
Υπενθυμίζει επιπλέον πως κύριος προμηθευτής των αμυντικών συστημάτων της χώρας μας - τα κονδύλια για τα οποία ανέρχονται στο 4,2% του ΑΕΠ - είναι η Γερμανία.
Καθώς το άρθρο αναφέρεται στην διάσωση εκ μέρους των Γερμανών, των τραπεζών τους, ο κ. Πετσάλνικος αναρωτιέται «ποιος προκάλεσε την τραπεζική αυτή κρίση που αστραπιαία μετεξελίχθηκε σε παγκόσμια οικονομική κρίση» και προσθέτει: «Σίγουρα όχι εμείς οι Έλληνες».
Ο πρόεδρος της Βουλής επισημαίνει επιπλέον ότι «Το απολύτως παράλογο: Σήμερα κερδοσκοπούν σε βάρος της Ελλάδας, αυτοί που προκάλεσαν την διεθνή κρίση, επιτιθέμενοι και στην Ευρωζώνη και συνιστά: «Μην βλέπετε το δέντρο και χάνετε το δάσος».
Τέλος ο κ. Πετσάλνικος - αφού επισημαίνει ιδιαιτέρως την υποβολή του προγράμματος για την ανόρθωση της Οικονομίας στην ΕΕ - ξεκαθαρίζει: «Εμείς οι Έλληνες φέρουμε το βάρος της πραγματοποίησης των αλλαγών που απαιτούνται». Επομένως, εσείς οι Γερμανοί δεν χρειάζεται να φοβάστε ότι θα ζητήσουμε τα λεφτά για την σωτηρία μας. Η Ελλάδα χρειάζεται την αλληλεγγύη και την συμπαράσταση σας για να αποκρούσει τις επιθέσεις των κερδοσκόπων».
Παράλληλα, ο πρόεδρος της Βουλής απέστειλε επιστολή στο γερμανικό περιοδικό Stern, με την οποία διαμαρτύρεται έντονα για άρθρο του της 18ης Φεβρουαρίου, το οποίο, όπως σημειώνει, «υπερβαίνει κάθε όριο».
Απαντώντας ο κ. Πετσάλνικος προς τον συγγραφέα του άρθρου αναφέρει ότι ανήγαγε «μια εξαιρετικά δύσκολη και περίπλοκη για την Ελλάδα κατάσταση στον εξής λαϊκίστικα υπεραπλουστευμένο και στρεβλό παρονομαστή: «Εμείς οι Γερμανοί πληρώνουμε κι εσείς οι Έλληνες εισπράττετε», τονίζει ότι είναι ανακριβές ότι από το 1981 οι Έλληνες μόνον εκταμίευαν και δαπανούν συνεχώς ενώ οι Γερμανοί χρηματοδοτούν μόνο». Επισημαίνει ότι από τα διαρθρωτικά ταμεία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας έλαβε 60 δισ. το 1990-2005 για την διαρθρωτική ανάπτυξη των περιοχών της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.
Ακόμη για την περίοδο 2007-2013 αναλογούν για τη Γερμανία 26,3 δισ. από τα διαρθρωτικά ταμεία της Εκ, ενώ για την Ελλάδα 20,4 δισ. Επίσης από την Κοινή Αγροτική Πολιτική, επωφελήθηκαν οι Γερμανοί αγρότες. (Είναι γνωστοί οι χαρακτηρισμοί «επιδοτούμενα βουνά βουτύρου», αναφέρει ο κ. Πετσάνικος).
Η Γερμανία - άλλωστε - είναι η ευρωπαϊκή εκείνη χώρα που περισσότερο επωφελήθηκε από την δημιουργία του ενιαίου ευρωπαϊκού χώρου: Οι εξαγωγές της προς τις χώρες της ΕΕ το 2007 ανήλθαν σε ποσοστό 64,6% του συνόλου των εξαγωγών της χώρας. Το 14% εξ αυτών «είναι προς χώρες που χαρακτηρίζετε «γουρουνοοικονομίες της ΕΕ» (Πορτογαλία, Ιταλία, Ιρλανδία, Ελλάδα και Ισπανία)».
Υπενθυμίζει επιπλέον πως κύριος προμηθευτής των αμυντικών συστημάτων της χώρας μας - τα κονδύλια για τα οποία ανέρχονται στο 4,2% του ΑΕΠ - είναι η Γερμανία.
Καθώς το άρθρο αναφέρεται στην διάσωση εκ μέρους των Γερμανών, των τραπεζών τους, ο κ. Πετσάλνικος αναρωτιέται «ποιος προκάλεσε την τραπεζική αυτή κρίση που αστραπιαία μετεξελίχθηκε σε παγκόσμια οικονομική κρίση» και προσθέτει: «Σίγουρα όχι εμείς οι Έλληνες».
Ο πρόεδρος της Βουλής επισημαίνει επιπλέον ότι «Το απολύτως παράλογο: Σήμερα κερδοσκοπούν σε βάρος της Ελλάδας, αυτοί που προκάλεσαν την διεθνή κρίση, επιτιθέμενοι και στην Ευρωζώνη και συνιστά: «Μην βλέπετε το δέντρο και χάνετε το δάσος».
Τέλος ο κ. Πετσάλνικος - αφού επισημαίνει ιδιαιτέρως την υποβολή του προγράμματος για την ανόρθωση της Οικονομίας στην ΕΕ - ξεκαθαρίζει: «Εμείς οι Έλληνες φέρουμε το βάρος της πραγματοποίησης των αλλαγών που απαιτούνται». Επομένως, εσείς οι Γερμανοί δεν χρειάζεται να φοβάστε ότι θα ζητήσουμε τα λεφτά για την σωτηρία μας. Η Ελλάδα χρειάζεται την αλληλεγγύη και την συμπαράσταση σας για να αποκρούσει τις επιθέσεις των κερδοσκόπων».
-----
Meeting with German Ambassador in Athens asked the chairman of the House, F. Petsalnikos, to complain about the story of the German media, which "far from objective identified, and often are full of inaccuracies and false information. In particular, the reaction caused by Petsalnikos cover of the magazine Focus, which the Greeks called "rogue" and shows the cover of a distorted image of Aphrodite.In addition, the chairman of the House wrote to the German magazine Stern, which strongly objects to the article of February 18, which, as noted, "beyond all limits."Mr. Petsalnikos response to the writer of article says that has made "an extremely difficult and complex situation in Greece following the populist and simplistic tortuous denominator:" We Germans are paying and you Greeks reward, points out that it is incorrect that the 1981 Greeks only disbursed and spent continuously while the Germans only fund. It states that the Structural Funds of the European Community, Federal Republic of Germany received 60 billion in 1990-2005 for the structural development of the regions of former East Germany.Even for the period 2007-2013 for Germany account for 26.3 billion from the EC Structural Funds, while for Greece 20.4 billion addition to the Common Agricultural Policy, the Germans benefited farmers. (It is known the designations "soft butter mountains," says Mr Petsanikos).Germany - indeed - is the European country that most benefited from the creation of a single European area: exports to EU countries in 2007 accounted for just 64.6% of total exports of the country. 14% of them "is to countries classified as" gourounooikonomies EU (Portugal, Italy, Ireland, Greece and Spain).Further recalls that the main supplier of defense systems of our country - the funds amounting to 4.2% of GDP - is Germany.As the article mentioned in rescue by the Germans, their banks, Mr. Petsalnikos wondering "who caused the banking crisis that is lightning fast became a global financial crisis" and adds: "Certainly not us Greeks.The chairman of the House also notes that "The absolutely absurd: Today speculate against Greece, who caused the international crisis, attacking and the euro area and recommends:" Do you see the tree and missing the forest.Finally, Mr. Petsalnikos - emphasizing in particular the presentation of the program for economic recovery in the EU - clarifying: "We Greeks bear the burden of making the changes required. Therefore, you Germans need not be afraid to ask for money for our salvation. Greece needs solidarity and support you to repel attacks by speculators.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)